Η φετινή χρονιά κρύβει μια μεγάλη απογοήτευση, που συνοψίζεται στη λέξη “reality”. Τραγικής ποιότητας τηλεοπτικά προγράμματα που απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό, υποβιβάζουν τη νοημοσύνη των τηλεθεατών και παίζουν με τα νεύρα μας.
Του Λάμπρου Κωνσταντάρα, Δημοσιογράφου και Γενικού Διευθυντή της Digital Ray Records
Είναι πραγματικά απογοητευτικό που εν έτει 2020 υπάρχει ακόμα ένα 20-25% του κοινού που θέλει να παρακολουθήσει τέτοια υποκουλτούρα. Δεν θα δεχτώ το εύκολο αντεπιχείρημα που λένε κάποιοι «δεν έχει και τίποτα άλλο να δούμε», γιατί φέτος η ελληνική τηλεόραση έχει αφθονία επιλογών και επιπλέον υπάρχουν πολλές άλλες ποιοτικότερες επιλογές σε πλατφόρμες τύπου Netflix. Βασικά, όποιος θέλει να δει κάτι καλό, είναι πολύ εύκολο να το βρει. Αν παρακολουθεί το “Bachelor” πχ, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Η αρχή έγινε με το “Big Brother” που ίσως επειδή το έχουμε ξαναδεί, δεν φαντάζει τόσο trash όσο τα καινούργια πρόγραμματα. Βεβαίως μερικοί από τους χαρακτήρες που φιλοξενεί, απεικονίζουν πρότυπα που δεν θέλουμε να δεχθούμε ότι υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία. Και καλώς εκδιώχθηκαν, όπως ο τσάμπα μάγκας Κρητικός, που δεν θα έπρεπε να προωθηθεί σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα ούτως ή άλλως.
Το Βραβείο χειρότερου προγράμματος για φέτος, απονέμεται στο “The Bachelor”. Ένα αυθεντικά ψεύτικο προϊόν, που υποβιβάζει εκτός από τη νοήμοσύνη μας και την αξιοπρέπεια όλων των κοριτσιών που συμμετέχουν. Παράγει υπό-πρότυπα και προσπαθεί να μας πείσει ότι έχει έστω κάτι αληθινό. Όλοι οι συμμετέχοντες, αμείβονται για να υποδυθούν κακούς ρόλους, στην προσπάθειά τους να βγουν στην τηλεόραση και να γίνουν (; ) γνωστοί. Ο πρωταγωνιστής, χαριεντίζεται με ένα τσούρμο γυναίκες και στο τέλος, μια από αυτές θα κερδίσει (γελάμε) την καρδιά του. Τις αγκαλιάζει όλες, τις φιλάει όλες, λέει τα ίδια σε όλες και αυτές είναι απλά ok with it. Μαλλιοτραβιούνται, φωνάζουν, σπάνε πιάτα βάσει σεναρίου και όλο αυτό, παράγει ένα θλιβερό θέαμα.
Αντίστοιχα θλιβερό είναι μερικές φορές και το GNTM. Μπορεί να έχει ως περιτύλιγμα, μια θέση στον κόσμο της μόδας, αλλά ξέρουμε καλά, πως είναι ένα τηλεοπτικό προϊόν, που ζει στον κόσμο του. Φυσικά, η επιτροπή είναι καταξιωμένοι άνθρωποι της μόδας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ό,τι γίνεται μέσα σε αυτό το πρόγραμμα είναι αγνό, αληθινό και…αυθόρμητο.
Τα νέα πρόσωπα
Νέο σημαίνει φρέσκο, αλλά όχι πάντα κατάλληλο και καλό. Ιωάννα Μαλέσκου, Δανάη Μπάρκα, Ηλιάνα Παπαγεωργίου, Νάντια Κοντογεώργη μπήκαν φέτος στην αρένα της ψυχαγωγίας. Η κάθεμία σε κάτι διαφορετικό. Είναι πολύ θετικό να βλέπουμε νέα πρόσωπα στην τηλεόραση, ωστόσο τα κανάλια δεν έχουν και μεγάλη υπομονή πλέον. Δίνουν max 6 μήνες σε ένα νέο πρόγραμμα.
Το νέο MEGA
Μετά το καλοκαίρι, το MEGA επέστρεψε δυναμικά στους δέκτες μας με φουλ πρόγραμμα. Μπορεί ακόμα να βασίζεται εν πολλοίς σε επαναλήψεις θρυλικών σειρών («Πενήντα-Πενήντα», «Παρα πέντε», «Ρετιρέ» κλπ), αλλά ξεκίνησε να στήνει δικό του πρόγραμμα, στηριζόμενο σε ήδη γνωστά, αλλά και νέα πρόσωπα. Τρανό παράδειγμα το «Πάμε Δανάη», όπου παρουσιάζει η Δανάη Μπάρκα, στο ντεμπούτο της σε ρόλο παρουσιάστριας-οικοδέσποινας. Μια αρκετά συμπαθητική προσπάθεια, με ένα ταλαντούχο κορίτσι σε έναν δύσκολο ρόλο. Θέλει τον χρόνο του για να ωριμάσει.
Η ΕΡΤ
Μια χρονιά-στοίχημα είναι η φετινή για τη Δημόσια Τηλεόραση. Μετά από έναν χρόνο προετοιμασίας και νέων συνεργασιών, η ΕΡΤ αλλάζει σε σημαντικό βαθμό την εικόνα και τις παραγωγές της. Μπαίνει δυναμικά στη μυθοπλασία με 3 νέες σειρές («Χαιρέτα μου τον πλάτανο», «Η τούρτα της μαμάς» και «Τα καλύτερά μας χρόνια»), με αγαπημένους ηθοποιούς, κοιτάζοντας στα μάτια τον ανταγωνισμό των ιδιωτικών καναλιών. Μάλιστα, οι τηλεθεατές έδειξαν να αγκαλιάζουν αυτήν τη νέα προσπάθεια, όπως φάνηκε και στα ποσοστά τηλεθέασης. Η ΕΡΤ επενδύει σε νέες εκπομπές, τηλεπαιχνίδια και το κυριότερο, ξεκίνησε να τα διαφημίζει με σύγχρονο τρόπο, με ισχυρή παρουσία στα social media, κερδίζοντας έτσι νεανικό κοινό.
Το καλοκαίρι θα μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα, αν αυτή η ποιοτική προσπάθεια, απέδωσε καρπούς.
Πηγή: Εφημερίδα «Η Φωνή της Ανατολικής Αττικής»
