Τα μεγάλα και σπουδαία γεγονότα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας αποτελούν διαχρονικά το ζωντανό κήρυγμα της Εκκλησίας μας που κορυφώνεται με το υπέρτατο και ασύγκριτο γεγονός της Ανάστασης . Θα μπορούσαμε να πούμε πως εμπεριέχουν το Α και το Ω της υλικής κτίσης όπως και την αρχή και το τέλος στην αποκατασταθείσα με την εν Χριστώ σωτηρία ανθρώπινη φύση. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες χαρακτηρίζεται η εβδομάδα πριν το Πάσχα , ως «Μεγάλη Εβδομάς» και τον 4ο αιώνα μ.Χ. καθιερώθηκε σε όλη την Ορθοδοξία αυτή η ονομασία .
ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
Η Εκκλησία μας θυμάται την ιστορία του Ιωσήφ του Παγκάλου που από ζήλια και φθόνο τα αδέλφια του τον πούλησαν σε εμπόρους και αυτός με την αίσθηση της παρουσίας του Θεού στη ζωή του κατάφερε να νικήσει τις δυσκολίες και να τιμηθεί ως άρχοντας της Αιγύπτου και για την εκκλησία μας ως «τύπον Χριστού». Η συγχωρητικότητά του προς τα αδέλφια του μας γεμίζει και μας με την ελπίδα πως θα απολαύσουμε αυτή την χαρά εν μετανοία για όσες αποστάσεις δημιουργούμε στην σχέση μας με τον Νυμφίο της ψυχής μας Χριστό.
ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ
Η Εκκλησία μας θυμάται την παραβολή των δέκα παρθένων οι οποίες είχαν δεχθεί τα χαρίσματα και τις δωρεές του Θεού , όπως και κάθε άνθρωπος « κατ΄εικόνα Θεού πλασθείς » . Ωστόσο οι μωρές παρθένες δεν χρησιμοποίησαν το <<έλαιον>> της αγάπης του Θεού , αλλά είχαν στηριχθεί στις εγωτικές τους ικανότητες και ιδιαίτερα στις ηθικές τους αρετές την αγνότητα και την παρθενία . Οι φρόνιμες παρθένες όμως ήταν γερά δεμένες με την ταπεινή αγάπη του Χριστού , γι αυτό και ήσαν γεμάτες τη Χάρη του που τις έβαλε στο Νυμφώνα δηλαδή την Βασιλεία των Ουρανών . Το πλήρωμα των χριστιανών εύχεται να συνταχθεί από τον Κύριο στην εκλεκτή ποίμνη των φρονίμων .
ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Η Εκκλησία θυμάται την γεμάτη αγάπη στον Χριστό μετάνοια μιας αμαρτωλής γυναίκας και υπογραμμίζει την δυνατότητα να αναμετρηθεί με την άβυσσο της φιλανθρωπίας και της αγάπης του Θεού. Η ανάβλυση αυτής της αγάπης του Θεού οδηγεί τον κάθε άνθρωπο στην μετάνοια σ’ αυτή την σπουδαία αρετή που είναι ένα είδος κραυγής εμπιστοσύνης και παραδόσεως στο Χριστό.
ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Η εκκλησία θυμάται τον Ιερό Νιπτήρα, τον Μυστικό Δείπνο, και την Υπερφυά Προσευχή. Στον Ιερό Νιπτήρα ο δάσκαλος πλένει τα πόδια των μαθητών, στον Μυστικό Δείπνο παραδίδει στους αιώνες το Σώμα του και το Αίμα του ώστε να το δεχόμαστε για άφεση αμαρτιών και ζωή την αιώνιον και στην υπερφυά προσευχή περιέχεται το στοιχείο της ενότητας των μελών του σώματος της εκκλησίας.
ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Τα φρικτά και σωτήρια Πάθη του Κυρίου. Αυτή η ημέρα είναι η ημέρα του ονειδισμού του Σταυρού, η ημέρα της ανοησίας και ταυτόχρονα της χαράς και της δόξας. Η εκκλησία μας ψάλει «Ο Σταυρός Σου, Κύριε ζωή και Ανάστασις υπάρχει ω λαώ Σου>> και <<ιδού γαρ ήλθε διά του σταυρού όλω τω κόσμω» αισθανόμαστε λύπη για τις αστοχίες μας αλλά και αισιοδοξία για τον Σταυρωμένο που θα αναστηθεί και θα μας συναναστήσει.
ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ
Πρόκειται για την πραγματική ημέρα σωτηρίας του κόσμου και του ανθρώπου. Η είς Άδου κάθοδος του Κυρίου είναι ήδη Ανάσταση, όπως μαρτυρείτε και απο την εικόνα της Αναστάσεως του κυρίου που βλέπουμε στους ναούς μας. Μάλιστα στην θεία λειτουργία του Μ. Σαββάτου το πρωί επικρατεί και προσφέρεται η εμπειρία της αναστάσιμης νίκης και χαράς.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Η μόνη αλήθεια των αιώνων. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Του πρωτοπρεσβύτερου Αναστασίου Σαργέντη
Προϊσταμένου Ι.Ν. Αγίου Διονυσίου Αχαρνών
Πηγή: Εφημερίδα «Η Φωνή της Ανατολικής Αττικής»
