Της Ταμάρα Λεϊζέροβιτς, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της Ευρώπης κλονίζουν την ανθρωπιά μέσα μας. Κύματα προσφύγων κατακλύζουν τη χώρα μας, οργανωμένες δομές φιλοξενίας καθώς και φιλανθρωπικές οργανώσεις είναι κοντά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν το μεγάλο ταξίδι.
Βλέπουμε οικογένειες, βλέπουμε ασυνόδευτα παιδιά καθώς και μεμονωμένους ανθρώπους. Οι Έλληνες σαν λαός φημίζονται για τη φιλοξενία και για τη δοτικότητα.
Είναι άλλωστε πολλές οι φορές που έχουμε δει Έλληνες, όπως ψαράδες να βοηθάνε στα ανοιχτά τις πνιγμένες από ανθρώπους λέμβους. Γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχουν οικογένειες Ελλήνων που βοηθάνε με ό,τι μπορούν από το σπίτι τους, ρούχα και τρόφιμα, πάντα με χαμόγελο. Ανατρέχοντας σε ιστορικά γεγονότα μπορεί να καταλάβει κάποιος από πού πηγάζει όλη αυτή συμπόνοια του λαού μας. Τι γίνεται όμως στη συνείδησή μας και στις καρδιές μας, όταν μαθαίνουμε για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις γειτονικές χώρες;
Πώς νιώθουμε όταν γνωρίζουμε ότι κάποιοι από αυτούς που έχουν περάσει από τη χώρα και έχουν σταθεί στη γειτονιά μας, μπορούν να πάρουν τα όπλα και να επιτεθούν σε άμαχο πληθυσμό.
Η φύση της τρομοκρατίας έχει αλλάξει καθώς τη δεκαετία του 1970 ο τρομοκράτης είχε στόχο «Μεγάλο κοινό, όχι μεγάλο αριθμό νεκρών», κάτι το οποίο πήρε άλλη διάσταση μετά τη 11η Σεπτεμβρίου και την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις ΗΠΑ. Έκτοτε, στόχος είναι ο μεγάλος αριθμός νεκρών και ακόμα μεγαλύτερη επιθυμία πρόκλησης φόβου και θλίψης.
Δεν θα κατηγορήσουμε αδιάκριτα όμως γιατί έχουμε δει πρόσωπα «καθαρά» και ευγενικά να εκτιμούν τη προσφορά.
Ωστόσο τα δικά μας συναισθήματα δεν μπορούν να είναι άλλα εκτός από άγχος και στρες, κοιτάζοντας πλέον με καχυποψία. Δεν απλώνεις το χέρι να προσφέρεις διότι δεν γνωρίζεις ποιον έχεις απέναντί σου και ποιες είναι οι βλέψεις του, καθώς η πείνα μετατρέπει έναν άνθρωπο σε θηρίο. Η πείνα δεν είναι όμως το βασικό κίνητρο στις τρομοκρατικές επιθέσεις αλλά ο θρησκευτικός πόλεμος, και τι χειρότερο από το να απειλείται η πίστη μας; Με πόση υπομονή, κατανόηση και ευσπλαχνία μπορείς να συλλογιστείς, γνωρίζοντας ότι εκείνος που φιλοξενείς στην πατρίδα σου, επιθυμεί να σου επιβάλλει τη θρησκεία του.
Η τρομοκρατία από μόνη της δεν ανήκει σε κάποια ψυχική νόσο, ωστόσο είναι βέβαιο, πως κατά βάθος ένας τρομοκράτης δεν είναι παρά ένας άνθρωπος, ο οποίος, όποια κίνητρα και να προβάλλονται το μόνο που επιθυμεί είναι η αναγνώριση. Ενθουσιάζεται από τη συμμετοχή του σε παράνομες συμμορίες και αναρχικές ομάδες. Επιπρόσθετα, όλη αυτή η διαδικασία της σχεδίασης και οργάνωσης μιας επίθεσης, προσδίδει έναν στόχο και ένα κίνητρο ζωής για τον ίδιο. Ο ψυχισμός του τρομοκράτη πιθανόν να επιθυμεί εκδίκηση ή και μια προσπάθεια αλλαγής της υπάρχουσας κοινωνικής πραγματικότητας και των οικονομικών συνθηκών που επικρατούν στο κόσμο.
Η λύση σε όλο αυτό το «πόλεμο» δεν είναι άλλη πέραν της παιδείας και της μόρφωσης.
Το σημαντικότερο σε αυτές τις περιόδους κοινωνικών κρίσεων, καθώς έχουν διαδραματιστεί επανειλημμένα περιστατικά επιθέσεων και ωμής βίας, είναι να μην ξεχνάμε τη δική μας φύση. Όσος φόβος και να γεννηθεί στο μυαλό μας, ο πυρήνας μας σαν λαός, καλό θα ήταν να παραμείνει αναλλοίωτος. Με πόσο καμάρι ακούμε όταν επαινούν την Ελλάδα και τους ανθρώπους της! Ας φροντίσουμε να κρατήσουμε αυτό το πρόσωπο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σε ένα κύμα μίσους που διακατέχει την εποχή μας, ας αποτελέσει ο καθένας μας ένα φως ελπίδας και μεγαλοψυχίας.
Η Ταμάρα Λεϊζέροβιτς είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας.
Διεύθυνση: Πάρνηθος 23 (Εμπορικό Κέντρο Στάμου), 3ο όροφος, Αχαρνές, ΤΚ 13674
Τηλέφωνο: 2111137021
Κινητό: 6944 686 886
Site: http://leizerovich.gr/
