Η πρώην Περιφερειάρχης Αττικής και νυν επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης της Περιφέρειας Αττικής με τον συνδυασμό Δύναμη Ζωής και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, κα Ρένα Δούρου, μίλησε αποκλειστικά στην «Φωνή της Ανατολικής Αττικής» και την Άρτεμις Γκούρλια για το ελληνικό #metoo, τις γυναίκες στην πολιτική, την Περιφέρεια Αττικής και το πολιτικό της μέλλον.
–Ποια είναι η γνώμη σας για τα τελευταία γεγονότα που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας και αφορούν φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης τόσο στον χώρο του αθλητισμού, όσο και στον καλλιτεχνικό; Στηρίζετε το ελληνικό #metoo; Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλετε να στείλετε στα θύματα;
Ένα απόστημα έσπασε και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το κίνημα #metoo έστω και με καθυστέρηση στη χώρα μας, άνοιξε στόματα, έφερε στο φως εξουσιαστικές σχέσεις καταπίεσης και κακοποιητικές συμπεριφορές, άλλαξε τα δεδομένα. Στο εξής ο φόβος έχει αλλάξει πλευρά. Και αισθάνομαι ότι αυτή είναι μια δικαίωση για το κίνημα σπουδαίων γυναικών στη χώρα μας, που κάποιες με τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους, όπως η Σούλα Παναρέτου ή η Αλίκη Γιωτοπούλου – Μαραγκοπούλου. Ένα κίνημα που κάτω από δύσκολες συνθήκες άνοιξε νέους δρόμους για όλες μας. Φυσικά έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας. Δεν ήμουν ποτέ οπαδός των μηνυμάτων ή των διδαγμάτων. Ούτε καν των ευχών. Αλλά των πράξεων. Έχω επιλέξει λοιπόν, όπως μπορώ, από όποια θέση κι αν βρίσκομαι, να στέκομαι με ό,τι μέσο διαθέτω στο πλευρό όλων εκείνων που βρήκαν, βρίσκουν το κουράγιο να σπάσουν τη σιωπή, να κατονομάσουν, να δείξουν τους θύτες. Και αυτός είναι Μαραθώνιος όχι αγώνας ταχύτητας.
–Στον χώρο της πολιτικής υπάρχουν αντίστοιχες παθογένειες που εσείς γνωρίζετε; Έχετε βιώσει εσείς μια τέτοια συμπεριφορά;
Η παθογένεια του σεξισμού αφορά όλη την κοινωνία. Αφορά και τις γυναίκες πολιτικούς στο πλαίσιο του γνωστού σεξιστικού στερεοτύπου σύμφωνα με το οποίο οι γυναίκες θα πρέπει πάντα να επιτελούν όλους τους ρόλους τους στην εντέλεια, πρέπει να είναι εξαιρετικές παντού, στη δουλειά, στο σπίτι, να μην γερνάνε, να μην παχαίνουν. Για αυτό και σήμερα είναι πολύ σπουδαίο να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Και αυτή την αυτοπεποίθηση την πήρα από την κυρά Νότα, τη μάνα μου που μας έμαθε με τον αδελφό μου, να μην έχουμε ανταγωνιστικές σχέσεις. Μια σπουδαία παρακαταθήκη ζωής για τις ζωές και των δυο μας. Παρακαταθήκη από μια γυναίκα που σήμερα έχει πια πατήσει τα ογδόντα και που με έμαθε να προστατεύω τις γυναίκες, ιδίως τις πιο νέες. Για αυτό και αισθάνομαι ότι έχω χρέος να είμαι η φωνή και εκείνων των γυναικών που δεν έχουν φωνή. Ή που οι φωνές τους πνίγονται μέσα στην καθημερινότητα ενός σεξισμού του δήθεν αυτονόητου. Που είναι ύπουλος και επικίνδυνος γιατί επηρεάζει βαθιά συνειδήσεις και συμπεριφορές. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι είχα και έχω γυναίκες συνεργάτιδες. Και ξέρετε; Αποδέχομαι το λάθος πιο εύκολα από μια γυναίκα από ό,τι από έναν άνδρα προσπαθώντας να αντιστρέψω κατά κάποιον τρόπο τους στερεοτυπικούς ρόλους γιατί συνήθως για την ίδια θέση οι γυναίκες πρέπει να αγγίζουμε σχεδόν την τελειότητα. Κανείς δεν θα σχολιάσει έναν πολιτικό αν έχει πάρει κιλά ή αν φόρεσε κάλτσες έντονου χρώματος ενώ θα σπεύσουν να κριτικάρουν τη γυναίκα συνάδελφό του. Κανείς δεν θα πει αν ο δείνα πολιτικός άλλαξε χρώμα βαφής των μαλλιών του ενώ μια γυναίκα θα γίνει αντικείμενο σχολίων. Όλες λίγο πολύ έχουμε βιώσει παρόμοιες καταστάσεις. Λεκτικό μπούλινγκ, που ειδικά με τα σόσιαλ μίντια λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις. Είναι άπειρα τα σχόλια στους προσωπικούς μου λογαριασμούς που κάτω από αναρτήσεις πολιτικού περιεχομένου με βρίζουν με χυδαίους, σεξιστικούς χαρακτηρισμούς, κατηγορώντας με από το σύμφωνο συμβίωσης με τον σύντροφό μου μέχρι γιατί δεν πάω κομμωτήριο ή γιατί φοράω παντελόνια…Βέβαια δεν θέλω να πω οι γυναίκες στην πολιτική είμαστε στη χειρότερη θέση. Είμαστε σχετικά προνομιούχες σε σχέση με τις “αόρατες γυναίκες”, της διπλανής πόρτας, που δεν μπορούν πάντα να αντιδράσουν. Ενώ η πολιτικός έχει πάντα δημόσιο βήμα, ενίοτε και εξουσία, να καταγγείλει, να στηλιτεύσει. Και όχι μόνο μια προσωπική περίπτωση. Αλλά, καταστάσεις που δημιουργούν συνθήκες σεξιστικών διακρίσεων σε όλους τους χώρους.
–Τελικά πόσο εύκολο είναι να είστε μια γυναίκα πολιτικός και μάλιστα μια γυναίκα που υπήρξε σε έναν από τους μεγαλύτερα θεσμικά ρόλους στην Αυτοδιοίκηση;
Να θυμίσω εδώ ότι η δική μας Παράταξη γυναικοκρατείται, οι γυναίκες είναι περισσότερες από τους άνδρες, και αυτό όχι γιατί το επιβάλλει η ποσόστωση. Με διαφορετικές καταβολές, επαγγελματικές γνώσεις αλλά με κοινή πεποίθηση ότι ειδικά την μνημονιακή περίοδο που οι γυναίκες δέχονταν μεγαλύτερη πίεση από ό,τι οι άνδρες, η Περιφέρεια δεν μπορούσε να μην έχει γυναικεία ατζέντα, καταφέραμε να συντονιστούμε. Το μεγάλο μας στοίχημα στη Διοίκηση, έγινε έτσι η οικοδόμηση εκείνων των προϋποθέσεων που θα στήριζαν τις γυναίκες σε όλες τις εκφάνσεις των δραστηριοτήτων τους. Από βρεφονηπιακούς σταθμούς ως τη στήριξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας μέσα από την καθιέρωση ειδικών βραβείων. Από τη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών ως τη στήριξη γυναικείας καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στόχος μου, και ως μέλους του Κογκρέσου του Συμβουλίου της Ευρώπης, ήταν να προωθήσω στην πράξη καλές πρακτικές του Συμβουλίου για την υπόθεση της ισότητας των γυναικών σε όλα τα επίπεδα. Και σήμερα, από τη θέση της μείζονος αντιπολίτευσης, παλεύουμε για να μην πάει χαμένο το έργο μας και να μην κάνει, και στον τομέα αυτόν, βήματα πίσω η Περιφέρεια.
– Στο επίπεδο της Περιφέρειας Αττικής τώρα, σχεδόν δύο χρόνια μετά τις εκλογές του 2019, πώς κρίνετε το έργο του νέου Περιφερειάρχη Γιώργου Πατούλη και πιο συγκεκριμένα για την περιοχή της Ανατολικής Αττικής;
Δυστυχώς δεν μπορώ να κρίνω ένα έργο που δεν υπάρχει. Για να είμαι μάλιστα πιο ακριβής, θα σας έλεγα ότι το μόνο έργο που υπάρχει είναι αυτό της Διοίκησης της Δύναμης Ζωής, το οποίο επισκέπτεται και εγκαινιάζει, μετά πολλών φωτογραφιών ο νυν Περιφερειάρχης. Στον τομέα αυτό πρέπει να πούμε ότι ακολουθεί την… πατέντα του κ. Μητσοτάκη που συχνά πυκνά παρουσιάζει ως δικά του έργα της κυβέρνησης Τσίπρα ή της διοίκησης της Δύναμης Ζωής. Για παράδειγμα πρόσφατα ο κ. Πατούλης επισκέφθηκε ένα από τα πιο κρίσιμα αντιπλημμυρικά έργα, αυτό της διευθέτησης του ρέματος Κόρμπι στο δήμο Βάρης – Βούλας – Βουλιαγμένης. Ένα από τα 168 έργα του αντιπλημμυρικού προγράμματος της Δύναμης Ζωής. Και τα παραδείγματα δεν αφορούν μόνο την Ανατολική αλλά όλη την Αττική. Αλλά το κυριότερο για εμάς είναι ότι βλέπουμε να αλλάζει αυτό το υπόδειγμα άσκησης χρηστής διοίκησης που είχαμε καθιερώσει, και μάλιστα σε συνεργασία με την Κομισιόν υπογράφοντας το Σύμφωνο Ακεραιότητας για τις δημόσιες συμβάσεις.
Σήμερα με λύπη διαπιστώνουμε ότι η Περιφέρεια κάνει άλματα προς τα πίσω. Δείτε τι γίνεται με διορισμούς εκτός ΑΣΕΠ, με απευθείας αναθέσεις, με την υποβάθμιση της λειτουργίας του Περιφερειακού Συμβουλίου όπου η Διοίκηση συνεργάζεται με τα πρώην μέλη της Χρυσής Αυγής που πλέον έχουν ενδυθεί τον μανδύα των δήθεν ανεξάρτητων αυτοδιοικητικών. Οι Σύμβουλοι της Δύναμης Ζωής δουλεύουμε όλοι και όλες για να υψώσουμε τείχος προστασίας και συνέχισης των σημαντικών προγραμμάτων που είχαμε ξεκινήσει στη δική μας Διοίκηση, όπως αυτό της χρηματοδότησης αγοράς σύγχρονου εξοπλισμού σε όλα τα νοσοκομεία του ΕΣΥ της Αττικής. Είναι ξέρετε το πρόγραμμα για το οποίο το 2019 ο νυν Περιφερειάρχης μας απειλούσε ότι θα μας πάει στον Εισαγγελέα και μας κατηγορούσε ότι δεν μπορεί η Περιφέρεια να δίνει χρήματα και να παίζει το ρόλο του υπουργείου υγείας. Και τώρα όχι μόνο τρέχει να κόψει κορδέλες εγκαινίων χωρίς να καλέσει τη Δύναμη Ζωής αλλά βάζει και… ταμπελάκια στους χώρους με τα μηχανήματα όπου αναφέρει ότι τάχατες στη δική του Διοίκηση οφείλεται αυτός ο εξοπλισμός! Δεν έχει
όμως σημασία. Σημασία για εμάς έχει κυβέρνηση και διοίκηση της Περιφέρειας να κάνουν ό,τι πρέπει, έτσι ώστε να μπούνε επιτέλους όλα τα μηχανήματα στα νοσοκομεία, όπως έπρεπε να είχε γίνει από το φθινόπωρο του 2019!
–Τον προηγούμενο μήνα η κακοκαιρία «Μήδεια» κατάφερε να πλήξει ιδιαίτερα όλη την χώρα. Τελικά, ποιες είναι οι ευθύνες του κράτους και ποιες της Αυτοδιοίκησης απέναντι στις φυσικές καταστροφές;
Σε αντίθεση με τη σημερινή Διοίκηση της Περιφέρειας, σε αντίθεση με τη σημερινή κυβέρνηση, εμείς δεν επενδύουμε πολιτικά στις φυσικές καταστροφές. Ξέρετε, και τώρα αλλά και τον Δεκέμβριο του 2019 όταν είχε κλείσει για ώρες η Αθηνών – Λαμίας, με είχαν πάρει από πολλά κανάλια να βγω για να κάνω κριτική στο νέο Περιφερειάρχη. Δεν το έκανα. Δεν είμαι διόλου σίγουρη ότι αν ήταν στη θέση μου, εκείνος θα έκανε το ίδιο. Γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Για εμάς η υπόθεση της Πολιτικής Προστασίας είναι πάρα πολύ σοβαρή για τις ζωές και τις περιουσίες των ανθρώπων και δεν προσφέρεται για μικροπαραταξιακό πολιτικαντισμό, στον οποίο κατά κόρον επιδίδονταν όταν ήταν στην αντιπολίτευση οι κκ Μητσοτάκης και Πατούλης. Η Δύναμη Ζωής επισήμανε ότι ο κ. Περιφερειάρχης επέλεξε τον μονόλογο στη κρίσιμη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου για την αντιμετώπιση των συνεπειών του ακραίου καιρικού φαινομένου, κλείνοντας μάλιστα τα μικρόφωνα της Αντιπολίτευσης, που θα μπορούσε όχι να κάνει κριτική για την κριτική αλλά πραγματικά να συμβάλλει με τις προτάσεις για τη βελτίωση της κατάστασης. Έτσι είχαμε μία από τα ίδια. Τη Διοίκηση να πλέκει το δικό της εγκώμιο… Κάτι που δεν είναι καθόλου εποικοδομητικό για το μέλλον. Γιατί φάνηκαν ξανά τα προβλήματα και οι ελλείψεις αλλά και η τακτική της κυβέρνησης να ρίχνει τις ευθύνες είτε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση είτε στον ΣΥΡΙΖΑ! Όμως θυμίζω ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν εφαρμόζει καν τους νόμους που η ίδια ψήφισε! Αναφέρομαι στον νόμο 4662 του 2020, με τον αναλυτικό τίτλο “Εθνικός Μηχανισμός Διαχείρισης Κρίσεων και Αντιμετώπισης Κινδύνων, αναδιάρθρωση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, αναβάθμιση συστήματος εθελοντισμού πολιτικής προστασίας, αναδιοργάνωση του Πυροσβεστικού και άλλες διατάξεις”, που μπήκε σε ισχύ πέρσι τον Φεβρουάριο. Και που η κυβέρνηση με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, ανέστειλε λόγω covid. Έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Κατά άλλα και για τις φυσικές καταστροφές φταίει η Αξιωματική Αντιπολίτευση!
– Tέλος, πολλά έχουν ακουστεί για το πολιτικό σας μέλλον. Τελικά, τι ισχύει; Θα δούμε την Ρένα Δούρου να μένει στην Αυτοδιοίκηση ή θα θέλατε να περάσετε στην κεντρική πολιτική σκηνή;
Το πολιτικό μέλλον και αυτά που υπονοεί, δηλαδή τα πόστα, η καριέρα, όλα αυτά ανήκουν σε έναν τρόπο σκέψης και το κυριότερο αντιμετώπισης της πολιτικής ως επάγγελμα και ως σταδιοδρομία, που δεν με εκφράζουν. Θα σας θυμίσω ότι τον Μάρτιο του 2014 δεν δίστασα να παραιτηθώ από τη βουλευτική μου έδρα, για να παλέψω για την Περιφέρεια Αττικής κι ενώ οι δημοσκοπήσεις δεν μας έφερναν στον δεύτερο γύρο. Ήταν θέμα αρχής. Ενώ μπορούσα, δεν επέλεξα ούτε τη σιγουριά της Βουλής ούτε της Ευρωβουλής. Και αυτό γιατί ανέκαθεν η ανάμειξή μου στα κοινά ήταν τρόπος ζωής και όχι κάποιου είδους καριέρα. Η έννοια της συλλογικότητας είχε από πολύ νωρίς μεγάλη σημασία για μένα. Κάτι που στο Πανεπιστήμιο μπόρεσα να αναλύσω μέσα από τη σκέψη του Αριστοτέλη. Και πλέον αυτός ο τρόπος ζωής δεν πρόκειται να αλλάξει. Άρα το κρίσιμο ήταν πάντα και παραμένει, το πού από ποια θέση θα μπορέσω να προσφέρω περισσότερα. Ειδικά στη σημερινή συγκυρία που ο τόπος αντιμετωπίζει πέρα από τη υγειονομική κρίση και κρίση Δημοκρατίας με μια κυβέρνηση να στρέφεται συστηματικά κατά της κοινωνίας και των νέων. Μια κυβέρνηση που ανίκανη να διαχειριστεί την καλπάζουσα πανδημία, εφαρμόζοντας μόνο λοκντάουν και τίποτε άλλο, επιλέγει τη στρατηγική της έντασης και του διχασμού.
