Της Ταμάρα Λεϊζέροβιτς, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Αρέσω; Είμαι όσο αδύνατη/ος πρέπει; Χρειάζομαι παραπάνω γυμναστική! Το στυλ; Είμαι in fashion? Είμαι αποδεκτή/ός; Τα μαλλιά του/της φαίνονται πιο πλούσια από τα δικά μου… γιατί δεν με κοιτάνε; Ή γιατί με κοιτάνε; Ή γιατί τέτοιο χάος στο μυαλό του καθενός μας ;
Έκρηξη ανασφάλειας και αδιάκοπος εσωτερικός αγώνας να φτάσουμε την εικόνα του ιδανικού! Και ποιος καθορίζει το ιδανικό; Ποια είναι η αρχή όλης αυτής της εμμονικής σχεδόν τάσης να πρέπει το καλούπι μας να είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση με το ιδανικό ρετουσαρισμένο κορμί της εκάστοτε φωτογραφίας που μας επιτέθηκε από την οθόνη του κινητού μας ή του περιοδικού. Μας επιτέθηκε και στρογγυλοκάθισε στο νου μας επηρεάζοντας αρχικά τη διάθεση μας και ύστερα την αυτοπεποίθηση μας.
Η ψεύτικη τελειότητα που μας προβάλλεται συστηματικά έχει μεγάλο αντίτυπο σε όλες ανεξαιρέτως τις ηλικίες.
Τα καλοκαίρια ζούμε Γολγοθά, τη θάλασσα και τα πιο λεπτά ρούχα αντί να τα απολαμβάνουμε ξέγνοιαστα φαντάζουν στα μάτια μας εχθροί που θα προδώσουν ότι με τόσο πάθος κρύβουμε με oversized ενδύματα συνήθως κλεισμένοι μέσα στα σπίτια μας. Όχι πως είναι κακό κάποιος να απολαμβάνει τη θαλπωρή του σπιτιού του αλλά όταν αυτό γίνεται μόνο ως καταφύγιο για να κρυφτείς από τα σχόλια και τα αδιάκριτα βλέμματα σε περίπτωση που δεν είσαι όπως αρμόζει, σε περίπτωση δηλαδή που δεν είσαι της φωτογραφίας.
Επιστρέψαμε από τις διακοπές και αντί να ακούμε ιστορίες καλοκαιρινών ανέμελων στιγμών, ερχόταν ένα κύμα θλίψης. Απόρριψη επειδή είμαι πιο παχύς/ιά, δεν έφαγα παγωτό, δεν μου μίλησαν, δεν πήγα στη θάλασσα… και τέλος δεν βγήκα καν έξω. Γιατί το έξω είναι αυστηρό και τιμωρητικό. Γιατί έξω ο συνάνθρωπός μας θέλει να βλέπει μόνο ομορφιά και αν δεν είσαι αρκετά όμορφος μπορεί να μην σου απευθύνει ούτε καν το λόγο!
Για να μην σταθούμε μόνο στο καλοκαίρι η καταπίεση της εικόνας υπάρχει σε όλες τις εποχές του χρόνου. Υπάρχει παντού, υπάρχει στο χώρο εργασίας, σε δημόσιο χώρο, στο ίδιο μας το σπίτι και βεβαίως στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έχει καλλιεργηθεί και δυστυχώς η πλειονότητα της ανθρωπότητας την έχει αφομοιώσει. Πλήττει αρχικά τη ψυχική μας υγεία και εξαπλώνεται σε όλους τους τομείς. Δεν είναι καθόλου υπερβολή, βιώνουμε ανεργία και μοναξιά εξαιτίας της μη αποδοχής. Τον άνθρωπο ,εδώ και πολλές δεκαετίες, τον απασχολεί το πως είναι εξωτερικά πάρα το περιεχόμενο των σκέψεων του.
Αλήθεια και ποιος από εμάς κράτησε το περιτύλιγμα και πέταξε το δώρο; Βάση λογικής κανένας δεν θα το έκανε αυτό σε ένα δώρο, γιατί λοιπόν το κάνουμε στους συνανθρώπους μας;
Σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία και η Νορβηγία έχουν θεσπιστεί νόμοι οι οποίοι έχουν σκοπό να μειώσουν τη προβολή ρετουσαρισμένων φωτογραφιών. Πιο συγκεκριμένα, στη Νορβηγία τα περιοδικά μόδας στις επεξεργασμένες φωτογραφίες φέρουν μια επισήμανση ειδικά σχεδιασμένη από το Υπουργείο. Η Γαλλία ήδη από το 2017 έχει προχωρήσει σε σήμανση των φωτογραφιών που έχουν αλλάξει κάποια στοιχεία του μοντέλου όπως για παράδειγμα : σμίκρυνση μέσης, διαμόρφωση των μυών κ.α. Καλό θα ήταν να ακολουθούμε τα θετικά παραδείγματα, με αντίστοιχες κινητοποιήσεις και νομοθεσίες.
Το σώμα μου, το σώμα σου και το σώμα του είναι μοναδικά! Είναι ανέφικτο να είμαστε πανομοιότυποι, είμαστε από τη φύση μας όλοι ιδιαίτεροι. Η προσπάθεια να είμαστε πιστή αντιγραφή του καταναλωτικού όμορφου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο δυσάρεστο συναίσθημα του άγχους. Ευθύνη φέρει ο καθένας μας, θα ήταν χρήσιμο να κατανοήσουμε ότι η ευημερία είναι αποτέλεσμα μιας συνολικής αρμονίας. Φροντίζουμε οπωσδήποτε το εσωτερικό μας κόσμο και ύστερα σχεδόν αβίαστα θα βελτιωθεί και η εξωτερική μας εμφάνιση καθώς θα αποπνέει σιγουριά και ηρεμία.
