Η Βουλευτής Αν. Αττικής του Μέρα25, κα Μαρία Απατζίδη παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στην «Φωνή της Ανατολικής Αττικής» και την Άρτεμις Γκούρλια.Μιλάει για την εμπειρία της ως το νεότερο μέλος της ελληνικής Βουλής, τα γεγονότα που οδήγησαν στο ελληνικό #metoo, αλλά και τα ζητήματα που υπάρχουν στην ατζέντα της ως βουλευτής της Αν. Αττικής.
–Κα Απατζίδη, είστε το νεότερο μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου, είστε μια γυναίκα που αποφάσισε να ασχοληθεί πρώτη φορά με τα κοινά και εξελέγη ως βουλευτής. Γυρνώντας τον χρόνο λίγο πίσω, θα μπορούσατε να μας περιγράψετε πώς πήρατε αυτή την απόφαση και πώς νιώσατε όταν βρεθήκατε για πρώτη φορά στα βουλευτικά έδρανα;
Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι νέοι δεν επιθυμούν να ασχοληθούν με την πολιτική, είτε επειδή δεν το τολμούν, είτε επειδή αδιαφορούν. Πολλές νέες και νέοι σκέφτονται: «Δεν υπάρχει καμία ελπίδα», «Είναι όλα προαποφασισμένα», « Πού να μπλέκεις τώρα;».
Αυτές είναι μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές εκφράσεις ανθρώπων κάθε ηλικίας –ακόμη περισσότερο των νέων– όταν η συζήτηση κινείται γύρω από την πολιτική και τη συμμετοχή μας σε αυτή. Ναι, είμαι η νεότερη βουλευτής και το γεγονός αυτό με τιμά. Για την τιμή που μου έκαναν οι συμπολίτες μου, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Αλλά ταυτόχρονα νιώθω πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, διότι αντιλαμβάνομαι
την βαρύτητα του αξιώματος. Πιστεύω ότι η πολιτική πρέπει να είναι μια άσκηση προσφοράς στους πολλούς, και σε αυτή τη βάση επιθυμώ να ασκώ το βουλευτικό αξίωμα. Θέλω να πιστεύω ότι οι προσπάθειές μου μέσα και έξω από τη Βουλή, θα είναι αποτελεσματικές προς αυτή την κατεύθυνση. Γεννήθηκα το 1990 στην πρώην Σοβιετική Ένωση (Καζακστάν) και παράλληλα με τις σπουδές μου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων εργαζόμουν στο ιδιωτικό τομέα(ως πωλήτρια και ως υπάλληλος γραφείου) από τα δεκαοχτώ, γεγονός που καθόρισε την κινηματική μου συνείδηση. Η αρχή της ενήλικης ζωής μου συνέπεσε με το ξέσπασμα της κρίσης. Ανήκω, λοιπόν, στα «παιδιά της κρίσης», που η πολιτική είναι για εμάς επιβεβλημένη ανάγκη. Θεωρούσα εξαρχής ότι η λύση της οικονομικής κρίσης περνάει μέσα από την πολιτική ενδυνάμωση της δημοκρατίας, μια αντίληψη που με προσέλκυσε στο ΜΕΡΑ25. Στις εκλογές κατήλθα για να εκπροσωπήσω τη γενιά μου, μια γενιά με πολλές ικανότητες και δυναμική, που αντιμετωπίζει όμως,
τρομακτική ανασφάλεια για το εργασιακό της μέλλον, αλλά και δυσκολία στην εμβάθυνση της μόρφωσής της. Ασφαλώς και οι προκλήσεις είναι πολλές και ειδικά όταν ξεκινάς από την αρχή. Βεβαίως και υπάρχουν δυσκολίες και πολύ άγχος. Η κοινοβουλευτική διαδικασία δεν είναι καθόλου απλή και η προετοιμασία για αυτήν απαιτεί άπειρες ώρες δουλειάς.
– Είναι η πολιτική ,τελικά, ένας χώρος με γόνιμο έδαφος για τις γυναίκες; Ποιες είναι οι δυσκολίες που έχετε αντιμετωπίσει ως τώρα;
Ένας βουλευτής που θέλει να εκπροσωπεί τους πολίτες, και όχι δικά του ή άλλα συμφέροντα, οφείλει πάντοτε να σκέφτεται μακροπρόθεσμα με γνώμονα το συμφέρον των πολλών, όταν σχεδιάζει την πολιτική του δράση. Να βλέπει στο μέλλον, και να μην εγκλωβίζεται στα μικροπολιτικά κίνητρα στα οποία μας έχουν συνηθίσει τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα. Οπότε, εκ των πραγμάτων, καλούμαι να εργαστώ πάρα πολύ σκληρά ώστε να ανταποκριθώ στις ανάγκες του ρόλου για τον οποίον οι συμπολίτες μου με εμπιστεύτηκαν. Και να διαψεύσω στην πράξη την αντίληψη ότι αυτόν τον ρόλο μπορούν να τον επιτελέσουν μόνο όσοι έχουν περάσει από κλειστούς
κομματικούς μηχανισμούς ή είχαν σπουδές και επαγγέλματα που είναι από τη φύση τους πιο κοντά στην κοινοβουλευτική και νομοθετική διαδικασία. Δεν σας κρύβω ότι μερικές φορές ως γυναίκα, και μάλιστα ως νέα γυναίκα, καλούμαι να αποδείξω πράγματα που δυστυχώς ποτέ δεν αμφισβητούνται σε μεγαλύτερους ηλικιακά άντρες. Όλες αυτές οι δυσκολίες, όμως, και ο κόπος που απαιτείται για να ξεπεραστούν, πραγματικά εξαφανίζονται μπροστά στη χαρά και την ηθική ικανοποίηση του να μπορείς να τιμήσεις την εμπιστοσύνη των πολιτών, μπροστά στη δυνατότητα να βελτιώσεις με τη δράση σου τη ζωή τους. Αναρωτιέμαι συχνά, και το συζητώ με ανθρώπους της γενιάς μου: Μπορούμε να κάνουμε την πολιτική, πράξη και άσκηση προσφοράς για τους πολλούς; Αυτό, δυστυχώς, σήμερα είναι κάτι σχεδόν ουτοπικό, αν κρίνουμε την μέχρι σήμερα πολιτική εμπειρία της χώρας. Νομίζω ότι αυτό είναι το στοίχημα, ειδικά για έναν νέο άνθρωπο που ασχολείται με την πολιτική!
– Ποια είναι η γνώμη σας για τα τελευταία γεγονότα που ανέδειξαν το κίνημα #metoo στη χώρα μας;
Η τραγωδία του να ζει κανείς σε πατριαρχική κοινωνία, όπου η βία εναντίον των γυναικών είναι συστημική και υπόκωφη οφείλει να αλλάξει εδώ και τώρα. Ως πρώην εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα μπορώ να πω ότι συμβαίνει και εκεί. Οι γυναίκες είναι σε δύσκολη θέση, επειδή μπαίνουν στο δίλημμα αν θα πρέπει να μιλήσουν ή όχι. Θα ήθελα να είμαι αυτή που θα εκπροσωπήσει όλες τις εργαζόμενες γυναίκες στο ελληνικό κοινοβούλιο και θα τους δίνει φωνή. Η κ. Μπεκατώρου έκανε την εκρηκτική καταγγελία της σε εκδήλωση του υπουργείου Αθλητισμού και την τιμά που βρήκε το θάρρος… Από την άλλη η «υπόθεση Λιγνάδη» μοιάζει να έχει πολύ μεγαλύτερες προεκτάσεις από μια ποινική υπόθεση. Το «δεν είδα, δεν ήξερα, δεν άκουσα» της κυβέρνησης είναι πολιτικό σκάνδαλο και όχι απλά ένα κεφάλαιο στο ζήτημα στο ελληνικό #metoo. Δεν μπορώ να παραλείψω τα δημοσιεύματα για τις ΜΚΟ που φέρεται να παρείχαν ανήλικους ασυνόδευτους πρόσφυγες στο άτομο που η κυβέρνηση διόρισε Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Η δικαιοσύνη θα αποφασίσει τι ισχύει και τι όχι. Ούτως ή άλλως όμως η απόφαση «επιτελικού» διορισμού εκτός διαγωνισμού είναι σκανδαλώδης και προκαλεί εύλογα ερωτήματα για τα κριτήρια με
τα οποία διορίζονται οι “άριστοι” της ΝΔ. Η δικαιοσύνη θα αποφανθεί εάν «εξαπατήθηκαν» και οι ΜΚΟ από το «υποκριτικό ταλέντο» του κ. Λιγνάδη, αν μιλάμε για «κύκλωμα για έναν» ή για κάτι ευρύτερο. Πρέπει να χυθεί άπλετο, άπλετο φως. Μια παρένθεση εδώ, για να είμαστε ξεκάθαροι. Ο βιασμός δεν έχει καμία σχέση με το σεξ. Είναι πράξη βίας και απόπειρα επιβολής της πατριαρχικής εξουσίας στο θύμα. Δεν αφορά τις, κοινή συναινέσει, σεξουαλικές επαφές ενηλίκων, είτε είναι ετεροφυλόφιλοι είτε είναι ομοφυλόφιλοι. Κλείνω την παρένθεση. Να σημειώσω εδώ ότι αν και η υπερσυντηρητική Κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε δύο γυναίκες σε καίρια Υπουργεία (Παιδείας , Πολιτισμού), εκείνες δυστυχώς και ατυχώς, εξυπηρετούν την συστημική πατριαρχία της δεξιάς.
Πρόκειται για δύο κυρίες οι οποίες θα μείνουν στην πολιτική ιστορία του τόπου με μελανά χρώματα. Κατά την άποψή μου δεν απεικονίζουν επάξια το αίτημα για περισσότερες γυναίκες στην εξουσία.
– Πάνω σε ποια ζητήματα επικεντρώνεστε ως βουλευτής και πόση βαρύτητα δίνετε σε ό,τι αφορά την Ανατολική Αττική;
Με αφορμή την εκατοστή επέτειο της γενοκτονίας των Ποντίων, επιβεβαίωσα τη δέσμευσή μου να σταθώ δίπλα στον οργανωμένο ποντιακό χώρο για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων. Ο αγώνας αυτός, για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων, είναι ένας ευρύτερος αγώνας εναντίον της αναβίωσης του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Ήταν και παραμένει η πρώτη μου προτεραιότητα η προώθηση της ισότητας
των δύο φύλων, στη διαμόρφωση νομοσχεδίων που να συμβάλλουν αποφασιστικά στην ισότητα. Το ΜέΡΑ25 είναι ένα βαθιά φεμινιστικό κίνημα. Ο φεμινισμός είναι ένα από τα βασικά στοιχεία της ταυτότητάς του ΜέΡΑ25 μαζί με την αριστερά, τον φιλοευρωπαϊσμό και την οικολογία. Το ΜέΡΑ25 υποστηρίζει την πλήρη ισονομία στην πράξη, αφού από την ίδρυσή του σε κάθε όργανο έχει ισότιμη 50-50 συμμετοχή γυναικών και ανδρών. Επίσης παρακολουθώ τα εργασιακά θέματα. Για το ασφαλιστικό έχω κάνει αρκετές παρεμβάσεις και έχω καταθέσει τροπολογίες. Η Ανατολική Αττική είναι μια τεράστια περιφέρεια όπως γνωρίζετε. Οι περιοχές έχουν μεγάλες διαφορές. Άλλες είναι οι προτεραιότητες στις Αχαρνές και άλλες στη Βούλα. Προσπαθώ όμως να είμαι κοντά σε όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους δημότες, απ` άκρη σε άκρη της εκλογικής μου περιφέρειας. Έχω συναντηθεί με όλους τους δημάρχους και τα επιτελεία τους. Καταθέτω ερωτήσεις στους αρμόδιους Υπουργούς, παρεμβαίνοντας στην διαδικασία. Προσπαθώ επίσης να έχω και φυσική παρουσία δίπλα στους δημότες με επισκέψεις σε κεντρικά σημεία των πόλεων της Ανατολικής Αττικής, παρόλο που είναι αρκετά δύσκολο τώρα, λόγω πανδημίας.
-Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον; H πολιτική ήρθε για να μείνει στη ζωή σας;
Κατά τη γνώμη μου η πολιτική πρέπει να μας ενδιαφέρει όλους, γιατί ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον όπως έχει πει ο Αριστοτέλης. Είτε είσαι αιρετός είτε όχι, οφείλεις να ενδιαφέρεσαι για τα κοινά. Ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους και, σε τελική ανάλυση, για το πρόσωπο μας στην κοινωνία. Ο λαός θα αποφασίσει αν θέλει να με ξαναδεί στα βουλευτικά έδρανα να κάνω αντιπολίτευση στην εκάστοτε κυβέρνηση, και όχι εγώ. Όμως αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα μετά από σχεδόν δυο χρόνια στο βουλευτικό αξίωμα, είναι ότι δεν θα σταματήσω να παλεύω για τους απλούς ανθρώπους, από όποιο μετερίζι και αν βρίσκομαι. Είμαι μια από αυτούς και θα παλεύω πάντα για εκείνους…
-Σας ευχαριστώ πολύ.
Πηγή: «Η Φωνή της Ανατολικής Αττικής»
