Μέχρι στιγμής, καμία πλευρά, Ιράν και Ισραήλ, δεν δείχνει σημάδια πως θα αποκλιμακώσει τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, που ξεκίνησαν με την απρόκλητη επίθεση του σιωνιστικού καθεστώτος στην ισλαμιστική χώρα.
Εν μέσω της κρίσης στη μέση Ανατολή, προκύπτει το εύλογο ερώτημα, για πόσο αντέχει κάθε πλευρά να επιδίδεται σε αυτό το «πάρτι» στρατιωτικών εξόδων, καθώς αμφότεροι χρησιμοποιούν την πιο προηγμένη τεχνολογία που διαθέτουν.
Όπως μεταφέρει το MEGA, το Ισραήλ δαπανά ένα δισεκατομμύριο ευρώ για κάθε επίθεση που εξαπολύει ή δέχεται, ενώ το Ιράν περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ.
Ιράν – Ισραήλ: Το ατού των «πλούσιων» συμμάχων
Όπως εκτιμάται, η Τεχεράνη φαίνεται να αντέχει περισσότερο έναν παρατεταμένο πόλεμο, αν και ποιοτικά στοιχεία προτείνουν ότι το Τελ Αβίβ μπορεί ή και έχει το πάνω χέρι, από τεχνολογική και υλική άποψη.
Αυτό διότι τα έξοδα των πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό οι ΗΠΑ, με τη χορήγηση πολεμικών δανείων και επιδοτήσεων αποκλειστικά για την άμυνα αλλά και την επιθετική επάρκειά του.
Το Ισραήλ δέχεται επίσης βοήθεια από άλλες δυτικές δυνάμεις, καθώς βρετανικά και αμερικανικά μαχητικά τζετ συνδράμουν κατά κόρον στην αναχαίτιση των ιρανικών πυραύλων.
Ωστόσο, αντιμετωπίζει ακόμα δυσθεώρητο κόστος, καθώς ξοδεύει ασταμάτητα καύσιμα για τη λειτουργία των οπλικών του συστημάτων, και προμηθεύεται πρώτες ύλες για την κατασκευή τους από το εξωτερικό.
Ιράν: Το «αστείρευτο» οπλοστάσιο
Από την άλλη, το Ιράν, αν και διαθέτει τεχνολογικά πολύ λιγότερο εξεζητημένα όπλα, βασίζεται στο αδιαφιλονίκητο μέγεθος του οπλοστασίου του, στην αυτάρκειά του σε καύσιμα, ως πετρελαιοπαραγωγός, και στην εγχώρια οπλοβιομηχανία του.
Ακόμα, λόγω των αχανών εκτάσεων της Ιρανικής ερήμου, φυσικό «τείχος» προστασίας κατά επιχειρήσεων από εδάφους, το Ιράν δεν χρειάζεται να δαπανά εξωφρενικά σε αυτό το πεδίο.
Η πραγματική πίεση για την οικονομία του είναι περισσότερο τεχνητή, καθώς αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα λόγω των δυτικών κυρώσεων που τού έχουν επιβληθεί εδώ και δεκαετίες.
