Όταν η Δήμητρα Κατσαφάδου έμεινε ολομόναχη σε ένα μικρό σπίτι στο Μενίδι, αποφασίζοντας να ξεκινήσει τη ζωή της από το μηδέν, ούτε η ίδια δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό που της επιφύλασσε η ζωή, ακόμα κι αν πίστευε πως κάτι μεγάλο θα συμβεί. Οι σπουδές της στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα της Χημείας σε συνδυασμό με το πάθος της για δημιουργία καλλυντικών με αγνά υλικά, την όπλισαν με υπομονή και επιμονή, προκειμένου να καταφέρει να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Το 2016 δημιουργεί την ελληνική εταιρεία παρασκευής καλλυντικών προϊόντων με πρώτες ύλες φυτικής προέλευσης που φέρει το όνομα «La vie en Rose by Dimitra Katsafadou», αρχίζοντας από μία μικρή μόνο κατσαρόλα στην κουζίνα του σπιτιού της. Αυτή τη στιγμή η κερδοφόρα επιχείρηση, διαθέτει 43 καταστήματα με περισσότερους από 100 κωδικούς για μαλλιά, πρόσωπο, σώμα και αντρική σειρά, αλλά και ειδικά προϊόντα που παρασκευάζονται για ευπαθείς ομάδες. Σε λίγο καιρό δε, η «La vie en Rose», ξεκινάει και την έναρξη των καταστημάτων της σε Μόναχο, Στουτγκάρδη και Λονδίνο.
Τα πρώτα χρόνια στη Μάνη και η εισαγωγή στο Χημικό
H Δήμητρα Κατσαφάδου πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια και έπρεπε να βρει σε μικρή ηλικία τον τρόπο για να ξεφύγει από τη μελαγχολία που τη συντρόφευε. «Γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά επειδή έβλεπα τη μελαγχολία στο πρόσωπο μου, αφού οι γονείς μου ήταν αυστηροί, προσποιήθηκα ότι δεν μιλάω κι ας ήμουν 5-6 ετών, για να τους αναγκάσω να παμε στο Γύθειο, που ζούσε και βασίλευε η γιαγιά μου. Τη γιαγιά μου τη δασκάλα, διευθύντρια τότε στο σχολείο, την ανακήρυξαν μετά θάνατον από τους πιο καλούς ανθρώπους με έργο. Για να το καταφέρω αυτό κι ενώ βρισκόμουν σε φοβερή παιδική κατάθλιψη, έκανα ότι είμαι χειρότερα, εντείνω δηλαδή τα συναισθήματά μου – όχι ότι δεν τα είχα – είχα όντως μελαγχολία. Έκανα ότι δεν μπορώ να μιλήσω, δεν μπορώ να γράψω, διότι οι γονείς μου θέλανε πάρα πολύ να πάω σε καλά σχολεία. Εγώ όμως ήμουν παιδί της αλάνας και της Μάνης. Τα καταφέρνω και πάω στη Μάνη, στο Γύθειο. Από τα 6 μέχρι τα 18 που σπούδασα, που πέρασα στο Χημικό».
Η εισαγωγή της στο πανεπιστήμιο όμως δεν συνοδεύτηκε από θαυμασμό, αλλά από απογοήτευση που δεν έγινε γιατρός, όπως τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της: «Δύσκολα χρόνια, αιματηροί αγώνες για τα φροντιστήρια. Οι γονείς δεν πρέπει να πιέζουν τα παιδιά, πρέπει να τους δώσουν έναν μπούσουλα, μια διδαχή, μια νουθεσία αλλά δεν πρέπει να τα πιέζουν να κάνουν κάτι που δεν θέλουν. Ήμουν ένα καταπιεσμένο παιδί, που έπρεπε να ακολουθήσω σώνει και ντε, την ιατρική κοινότητα γιατί ήταν όλοι τους γιατροί. Θυμάμαι δε πως όταν βγήκαν τα αποτελέσματα και πέρασα στο Χημικό, φόρεσαν μαύρες πλερέζες και δεν μου είπε κανείς μπράβο, ήμουν η αποτυχημένη. Είχα περάσει στο Χημικό, δεν ήταν και λίγο. Όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο δεν είχα καμία συμπαράσταση, μέχρι και στην ορκομωσία είχαν μαύρα πανιά, που δεν πήρα το πτυχίο του γιατρού. Έπρεπε λοιπόν να αποδείξω στον εαυτό μου ότι αξίζω κάτι παραπάνω, από αυτήν την αντιμετώπιση που είχα. Και από την ευρύτερη οικογένεια και σε αυτό το κοινωνικό status που υπήρχε στη Μάνη, που όριζε να μη βγει η γυναίκα από το σπίτι, τα οποία αν και σχετικά μικρή, τα πρόλαβα. Οι γονείς δεν πρέπει επίσης να τιμωρούν τα παιδιά τους με βαριές τιμωρίες, κάποια βιώματά μου και προβλήματά μου όπως η κλειστοφοβία, ήταν γιατί μου έλεγαν για παράδειγμα πως δεν θα βγω έξω ή θα με κλείσουν μέσα. Βίωσα πολύ άσχημα παιδικά χρόνια».
Οι άνθρωποι που την καθοδήγησαν, ο αυτοσαρκασμός και τα «ψώνια»
Πολύ πριν η Δήμητρα Κατσαφάδου δημιουργήσει τη δική της εταιρεία καλλυντικών, υπήρχαν δύο άνθρωποι που πίστεψαν από την αρχή σε εκείνη και την καθοδήγησαν σωστά όπως αναφέρει, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή της: «Το θετικό ήταν ότι υπήρχαν δύο άνθρωποι που με καθοδήγησαν και μου έδωσαν τις προσλαμβάνουσες που έχω σήμερα, αλλά και τον τρόπο διαφυγής από το τόσο σκληρό περιβάλλον που ζούσα. Ήταν η γιαγιά μου και ο κολλητός μου, ο Γιώργος, που είχαμε την ίδια ηλικία και αποκαλούσα αδερφό μου. Ήταν εκείνος που πάντα έμπαινε μπροστά να μη φάω ξύλο και που θεωρώ ότι βρίσκεται δίπλα μου μέχρι και σήμερα, αφού τον έχασα όταν ήταν 26 ετών σε τροχαίο και πιστεύω ότι όλες οι κρίσεις πανικού που έχω και η κατάθλιψη, οφείλονται σε αυτό. Από τότε, όταν χάνεται ένας άνθρωπος, μου ξύνεται μια τρομερή πληγή και παθαίνω ταχυπαλμία και ένταση και καταλαβαίνω απόλυτα τους ανθρώπους που έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους, διότι έκανα να το ξεπεράσω και ακόμα δηλαδή προσπαθώ, κλεισμένη μόνη μου 2,5 χρόνια με αντικαταθλιπτικά. Οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε και εκείνος ήταν ο προστάτης μου, η ασπίδα μου. Από εκείνη τη μέρα, άλλαξε όλη η ζωή μου. Φοβόμουν να μπω στα αεροπλάνα, στα καράβια, έχω εκατό φοβίες γι’ αυτό πηγαίνω σε κοντινά μέρη, έχω κάνει άπειρες ώρες ψυχοθεραπείας, όμως δεν αλλάζει αυτό το γεγονός, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε».
Ο χαμός του κολλητού της φίλου, δεν της προκάλεσε μόνο φοβίες, την έκανε όμως να αναθεωρήσει και πολλά πράγματα για το αξίζει και έχει τελικά σημασία: «Τελειώνοντας για τον Γιώργο να πω, ότι λυπάμαι για τους ανθρώπους που ψωνίζονται, που έχουν έπαρση, γιατί δεν έχουν καταλάβει πόσο μάταιη είναι αυτή η ζωή. Εγώ όσα λεφτά και να βγάλω, όσες κρέμες και να πουλήσω, ό,τι και να καταφέρω δεν μπορώ να γυρίσω πίσω τον αδερφό μου. Άρα όλοι αυτοί που ψωνίζονται, καλό θα ήταν να κατεβάσουν λίγο τη μύτη. Η ζωή είναι πολύ μικρή, με το ψώνιο δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, δεν είμαστε μάγοι. Εγώ αυτοσαρκάζομαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ξεφτιλίζομαι, δεν μπορεί όλοι αυτοί που βλέπουμε να είναι χαρούμενοι, δηλαδή δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο στο μυαλό μου, αλλά βλέπω όλο χαρούμενες φάτσες. Ο κόσμος λέει ότι με αγαπάει, γιατί δείχνω την αλήθεια μου. Δηλαδή υπάρχουν μόνο ευτυχισμένες στιγμές και θάλασσες και βουνά και μπικίνι;»
Από τη Μάνη στο Μενίδι
Όλα ξεκίνησαν όταν δούλευε σε μια φαρμακευτική εταιρεία στην οποία μόλις πήρε προαγωγή, αποφάσισε να αποχωρήσει γιατί αυτό που έκανε δεν την αντιπροσώπευε. Τη γιαγιά και τον παππού που της νοίκιασαν ένα μικρό σπίτι στο Μενίδι, δεν τους γνώριζε από πριν και χωρίς λεφτά στο πορτοφόλι της, αλλά με τη βοήθεια δύο καλών φίλων της, μάζεψε τα κομμάτια της και ξεκίνησε τα πάντα από την αρχή. Όπως αναφέρει η ίδια: «Είχα μια πολύ καλή θέση σε φαρμακευτική εταιρεία, έφτασα στον βαθμό product manager, σε μια κολοσσιαία εταιρεία που κατείχε την πέμπτη θέση στον κόσμο. Το ένστικτό μου όμως, μου έλεγε πως όλο αυτό που ζω εκεί μέσα, αν και έπαιρνα πολύ καλά λεφτά, δεν με αντιπροσώπευε καθόλου. Ήξερα όμως τι μέλλει γενέσθαι και τι θα πάθαινε η οικογένεια μετά, όπως και το έπαθε, μόλις τους είπα ότι παραιτήθηκα από τη φαρμακευτική. Τότε ήταν που μου είπαν “σήκωσε τα μανίκια σου και κάνε αυτό που επιθυμείς μόνη σου, δεν έχεις καμία στήριξη”. Δεν προέρχομαι από πλούσια οικογένεια. Όποιος είναι γιατρός στη Μάνη, δεν σημαίνει ότι βγάζει και απαραίτητα λεφτά, τουναντίον έχω βοηθήσει και βοηθάω ακόμη σε πάρα πολλά δάνεια, για να ξεχρεώσει ο μπαμπάς μου που είναι η αδυναμία μου. Θέλω να πω ότι όλο αυτό βγήκε σε καλό προς όλους, όσο και αν δεν με πίστεψαν καθόλου στην αρχή. Και επειδή λοιπόν δεν με πίστεψαν, παίρνω τότε ένα αυτοκίνητο σακαράκα, φεύγω από το Γύθειο με σκοπό το άγνωστο, δεν είχα πού να πάω, πού να μείνω. Το πρώτο βράδυ κοιμήθηκα στο αυτοκίνητο και επειδή είμαι κλειστοφοβική είχα αφήσει λίγο ανοιχτά τα παράθυρα. Για καλή μου τύχη, με πήρε μια φίλη μου από το πανεπιστήμιο και μου είπαν ότι ζητάνε άτομα σε μία εταιρεία. Χωρίς να έχω κάνει μπάνιο, αλλά με ένα καθαρό πουκάμισο που είχα, σκέφτηκα πως θα πάω και ό,τι γίνει. Αυτή η εταιρεία με πήρε για πολύ λίγο καιρό και μπήκα στο ταμείο ανεργίας, γιατί είχα παραιτηθεί από τη φαρμακευτική και δεν έπαιρνα το επίδομα. Με το ταμείο ανεργίας που εξασφάλισα και τη σκέψη που είχα μέσα μου ότι θα γίνει κάτι πολύ ωραίο και μεγάλο, έφυγα και από εκεί. Με 360 ευρώ τον μήνα λοιπόν, έπρεπε να νοικιάσω σπίτι κάπου που είναι προσιτές οι τιμές. Η ζωή με έριξε σε έναν παππού και μια γιαγιά στο Μενίδι σε ένα σπίτι περίπου 30 τετραγωνικών, που μου έπαιρναν 200 ή 150 ευρώ τον μήνα, αναλόγως αν έβγαζα τον μήνα. Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ για να επιβιώσω, αλλά δεν ξεχνάω και πόσο με βοήθησαν δύο φίλοι μου. Γιατί πριν φτάσω στο Μενίδι είχα 500 φίλους και όταν έφτασα εκεί, μόνο αυτούς τους δύο. Ξαφνικά δεν με θυμόταν και δεν με ήξερε κανείς. Έμεινε ο Αντωνάκης μου, που έχει μια ταβέρνα πάνω στο Μενίδι και μου έφερνε ό,τι περίσσευε από φαγητό, σοκολάτες και τσιγάρα. Και ο Νικήτας που μου έλεγε πάντα να προσέχω. Όταν έμενα εκεί κοιμόμουν στο πάτωμα και επειδή φοβόμουν λίγο την περιοχή – χωρίς να θέλω να θίξω – που ήμουν μόνη, είχα βάλει ένα ψυγειάκι της γιαγιάς στην πόρτα, για να μην μπει κάποιος στο σπίτι. Πρόσφατα επισκέφτηκα τη γιαγιά μετά από τόσα χρόνια και ευτυχισμένη μου είπε “βρε θηρίο σε βλέπουμε στην τηλεόραση”».
Η κατσαρόλα, η πρώτη επιτυχημένη κρέμα και το μαγαζί στην Αγία Παρασκευή
Η Δήμητρα Κατσαφάδου είχε πολλές φορές στενάχωρες σκέψεις, όμως η ανάγκη για δημιουργία, αλλά κυρίως η θέληση να ξεκινήσει κάτι από την αρχή, την έκαναν να σηκωθεί από τον καναπέ και να μεταφερθεί… στην κουζίνα. «Όσο έμενα εκεί, είχα δύο κατσαρόλες – τη μία μου την είχε χαρίσει η γιαγιά και την άλλη την είχα πάρει εγώ – και έβγαινα έξω και έπαιρνα πρόπολη, ό,τι έβρισκα από παραγωγούς από τη Μάνη, εκχύλιζα τα ροδοπέταλα, δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έβγαζα. Έπαιρνα σκευάσματα από φαρμακεία για να βρω βιταμίνη Ε. Έδωσα την πρώτη μου κρέμα σε μια κυρία και μετά κρυβόμουνα γιατί λέω θα με κυνηγήσει επειδή ίσως δεν θα της αρέσει».
Αναφορικά με τα συστατικά της πρώτης της κρέμας που σηματοδότησε την αρχή μιας μεγάλης πορείας, η Δήμητρα Κατσαφάδου, αποκάλυψε τι ακριβώς περιείχε: «Η πρώτη κρέμα που πούλησα είχε ως βάση το ελαιόλαδο, πρόπολη, μελισσοκέρι, βιταμίνη Ε και για να πάρει άρωμα εκχύλιζα χαμομήλι και τσάι του βουνού. Κάποια υλικά μου τα είχε δώσει τότε ένας προμηθευτής με συμφωνία να του τα δώσω όποτε μπορέσω. Και όταν έδωσα την κρέμα, από στόμα σε στόμα, έφτασε σε σημείο, ακόμα και τώρα να είναι η πρώτη σε πωλήσεις στην εταιρεία μου. Τώρα, η «Be Queen» είναι σαφώς πιο εμπλουτισμένη, αλλά το πώς έφτιαξα την πρώτη μου κρέμα, ήταν απίστευτο. Σαν να βγήκα σε ένα δάσος και μάζεψα τις μαργαρίτες αν θα μπορούσα να το εκφράσω σαν παρομοίωση, μάζεψα ό,τι είχε ο αγρός».
Πώς όμως από μία κρέμα, έφτασε να φτιάχνει δεκάδες προϊόντα, καταλήγοντας στο άνοιγμα του πρώτου της μαγαζιού; «Δεν είχα ούτε τηλεόραση στο σπίτι που έμενα, έφτιαξα όμως λογαριασμό στο Facebook, ανέβασα την κρέμα και αρχίζουν οι πρώτες κριτικές από γυναίκες. Αυτές τις γυναίκες, που δεν τις βάζω με την οικογένειά μου, τις θεωρώ ανώτερες, αυτές οι 6-7 γυναίκες που τότε πήρανε μια οικονομική κρέμα από μία κοπέλα που ήταν απλά χημικός, κρατάω επαφή, τις έχω βοηθήσει και ό,τι επιθυμούν το έχουν από εμένα με όλη μου την αγάπη. Αυτός ο κόσμος, που εγώ σηκώθηκα από το πάτωμα και πήρε την πρώτη μου κρέμα και με βοήθησε να ζήσω, είναι η οικογένειά μου. Αφού ξεκίνησε η πώληση των κρεμών, μία από τις πρώτες μου πελάτισσες μου είπε ότι νοικιάζεται ένα μαγαζί στην Αγία Παρασκευή. Πηγαίνω στον αρχιτέκτονα, κύριο Πασσά, που είχε όλο το τετράγωνο και του λέω “μπορείτε να μου νοικιάσετε σας παρακαλώ να φτιάξω ένα εργαστήριο; Απλά δεν έχω λεφτά, εννοώ έχω πολύ λίγα” και μου είπε πως θα τα καταφέρω. Η συμφωνία τότε λοιπόν, ήταν να το νοικιάσω έναν μήνα και αν δεν τα κατάφερνα δεν θα τον πλήρωνα και θα έκλεινα το κατάστημα. Πάω στην Αγία Παρασκευή που είναι μία από τις προστάτιδές μου, κλαίω και καταφέρνω μέχρι τις 26 Ιουλίου που είναι η μνήμη της, να πάρω ψευτοκουρτίνες, ένα μίξερ, δύο κατσαρόλες, δύο γκαζάκια που φτιάχνεις το χαμομήλι και είμαι μέσα και φτιάχνω κρέμες. Ανοίγω το κατάστημα της Αγίας Παρασκευής και μου χτυπάει την πόρτα ένα κορίτσι και μου λέει ότι θέλει να δουλέψει για εμένα. Μα πώς της είπα θα δουλέψεις για εμένα, δεν έχω να σε πληρώσω. Όχι, μου λέει έχω διαβάσει στο Facebook ότι φτιάχνετε πολύ ωραίες κρέμες. Όταν επέμενα ότι αναγκαζόμουν να κάνω τα πάντα μόνη μου γιατί δεν μπορώ να πληρώσω κάποιον, μου ζήτησε να της πληρώνω μόνο τα οδοιπορικά από την Ελευσίνα. Όταν λοιπόν άρχισαν οι εισπράξεις πλήρωνα πάντα πρώτα τα οδοιπορικά της Αθηνάς γιατί δεν μου άρεσε ποτέ να χρωστάω σε κανέναν. Αυτό το κορίτσι τη θεωρώ κόρη μου, είναι μαζί μου από την πρώτη στιγμή μέχρι τώρα, είναι δικός μου άνθρωπος. Η δε τρελή ιστορία ήταν ότι για το δεύτερο μαγαζί που άνοιξα στην Κύπρο, ήρθε κάποια στιγμή μια κοπέλα που δεν είχε χρήματα και μόλις την είχε παρατήσει ο άντρας της. Της έδωσα τις εισπράξεις της ημέρας, της είπα να ανοίξει ένα μαγαζί όπου θα της έστελνα τις κρέμες που φτιάχνω και θα βλέπαμε αν πάει καλά».
«Η μαγεία της φύσης συναντά την ψυχολογία της ύλης»
Όταν πλέον όλα ήταν έτοιμα για την τηλεοπτική προβολή των όσων είχε δημιουργήσει, αυτή τη φορά όχι από τον δικό της καναπέ, αλλά των υπολοίπων, εμφανίστηκε στην τηλεόραση μια μελαχρινή γυναίκα που διαφήμιζε τα προϊόντα ομορφιάς της. Με αυτοπεποίθηση μπροστά στον φακό, η Δήμητρα Κατσαφάδου έλεγε ξανά και ξανά σε πολυάριθμα σποτάκια στην τηλεόραση τη φράση: «Εκεί που η μαγεία της φύσης συναντά την ψυχολογία της ύλης», αναφέροντας περήφανα την εταιρεία της με τίτλο La vie en Rose. Η ατάκα περί ύλης αλλά και το «λαβιενγόζ» άρχισαν να μονοπωλούν το διαδικτυακό ενδιαφέρον, με τους χρήστες του Twitter να σχολιάζουν συνεχώς το νέο πρόσωπο που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τότε με σιγουριά, πως ήρθε για να μείνει.
Η δε φράση που την έκανε γνωστή, της προκάλεσε και μεγάλη θλίψη, αφού κάποιες φορές τα σχόλια ήταν αρνητικά: «Από το 2016 μέχρι και τώρα, η εξέλιξη ήταν αλματώδης. Η προβολή πολλές φορές δεν χρειάζεται, όμως εγώ ήθελα να βγω στην τηλεόραση να πω ότι μέσα από την κατσαρόλα, συνέβη όλο αυτό. Να δείξω σε ανθρώπους που θέλουν που θέλουν να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα και προέρχονται από καταπιεσμένα σπίτια, να δώσω ένα παράδειγμα. Αναφορικά με τη φράση «Εκεί που η μαγεία της φύσης συναντά την ψυχολογία της ύλης» πόνεσα με τα αρνητικά σχόλια που έγιναν γιατί πίσω από αυτή την κατσαρόλα, υπήρχε μια διαδρομή που δεν τη φαντάζεται άνθρωπος. Που έχω κοιμηθεί στο πάτωμα, που δεν είχα να φάω, που μου έφερνε ο Αντωνάκης φαγητά, δεν μπορείς να σχολιάζεις έναν άνθρωπο που είτε έχει πετύχει είτε όχι, έχει κάνει την πορεία του και έχει σηκώσει τα μανίκια για να καταφέρει να υπάρχει. Να ξεπεράσει τα ψυχολογικά του αρχικά, εγώ βγήκα για να πω ενωθείτε μαζί μου, αγοράστε τις κρέμες γιατί τιμάω την επιστήμη μου μέχρι εκεί που δεν πάει, γιατί γουστάρω να βλέπω τις γυναίκες χαμογελαστές και να γελάνε. Αλλά βγήκα για να πω, ότι από μία κατσαρόλα μπορείς να φτιάξεις μια εταιρεία, από ένα ταλέντο που έχεις, μην τρως ξύλο από τον άντρα σου, βγες και κάνε αυτό που επιθυμείς».
Η Δήμητρα Κατσαφάδου ωστόσο δεν θέλει να θυμάται τίποτα κακό και όσες φορές και αν ερωτηθεί, εξηγεί πάντα με υπομονή τι σημαίνει η viral φράση: «Η μαγεία της φύσης είναι όλα αυτά που συνέβησαν στο Μενίδι. Αυτά που μάζευα και τα πάντρευα με την ψυχολογία της ύλης. Η ψυχολογία της ύλης είναι μια χημεία διαφορετική, είναι η χημεία των υλικών. Είναι πώς κάνει έρωτας ένας άντρας με μία γυναίκα και δεν ταιριάζει σε όλα. Μπορεί να είναι χλώριο, νάτριο, να κάνουνε παιδί αλλά να μην έχουν καλή σχέση, δηλαδή τα σωματίδια μεταξύ τους, άλλα αρέσκονται να ενωθούν και άλλα δεν γουστάρουν καθόλου. Άρα, σημασία έχει ο συνδυασμός, η ιδανική σύζευξη, το πάντρεμα. Αυτή είναι η ψυχολογία της ύλης σε συνδυασμό με τη μαγεία της φύσης».
Οι βραβεύσεις
H Δήμητρα Κατσαφάδου, αναδείχθηκε για 5 συνεχόμενα έτη ως μία από τις γυναίκες επιχειρηματίες της χρονιάς (Leading Women in Business 2016-2021). Επιπλέον, τον Νοέμβριο του 2018 βραβεύτηκε από το Εμπορικό Επιμελητήριο σε εκδήλωση στο Ζάππειο για τη γυναικεία επιχειρηματικότητα. Oι επιτυχίες συνεχίστηκαν για την εταιρεία και την ιδρύτριά της, αφού τον Ιανουάριο του 2020 βραβεύτηκε ως η ελληνική εταιρεία με τα πιο καινοτόμα και ποιοτικά καλλυντικά προϊόντα στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης από τον θεσμό Αction in Greece. Επιπλέον, τον Φεβρουάριο του 2020, είχε την τιμή να ηγείται ομιλίας, σε διεθνή ημερίδα προς τιμήν των γυναικών επιστημόνων που διαπρέπουν στον κλάδο της Χημείας, από το τμήμα Χημείας του ΕΚΠΑ. Για δύο συνεχόμενες χρονιές η Δήμητρα Κατσαφάδου έχει αποσπάσει ΒΡΑΒΕΙΟ PRIX DE BEAUTÉ για τα προϊόντα της. Η La Vie en Rose αναμετρήθηκε με κολοσσούς εταιρείες και κέρδισε βραβείο στην κατηγορία αυτόνομη διακίνηση στην εκδήλωση απονομής των Βραβείων Προϊόντων Ομορφιάς PRIX DE BEAUTÉ.
Η Δήμητρα Κατσαφάδου έχει διακριθεί επίσης δύο φορές με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τον Ο.Β.Ι. (Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας) και διαθέτει διεθνή πατέντα για την κρέμα προσώπου με μύκητα Κομπούχα, ενώ πρόσφατα διακρίθηκε για δεύτερη φορά με το δίπλωμα εφευρέτη χημικού για την σειρά DIMITRA KATSAFADOY αφού κατάφερε και πέτυχε το τέλειο πάντρεμα των προβιοτικών και πρεβιοτικών σε μια κρέμα προσώπου που φέρει το όνομα της. Η DIMITRA KATSAFADOU CREAM, γνωστή σε όλους μέσα από τα τηλεοπτικά σποτ ως η «Κρέμα παγωτό» διατηρεί το φυσιολογικό μικροβίωμα της επιδερμίδας, που πλήττεται καθημερινά από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες και το σύγχρονο τρόπο ζωής. Επιπλέον, μέσα στο 2021 η Δήμητρα Κατσαφάδου απέσπασε και το Βραβείο Κοινωνικής Εταιρικής Υπευθυνότητας στα πλαίσια του 3rd Innovation and Entrepreneurship Awards – INNOVATE GREECE 2021. Τιμητικό βραβείο για την ταχέως αναπτυσσόμενη εταιρεία καλλυντικών La Vie en Rose απέσπασε στα Diamonds of the Greek Economy 2021. Βραβείο Επιχειρηματικής Αριστείας στα Βραβεία SALUS 2020 απέσπασε για την Εταιρεία La Vie en Rose, η Δήμητρα Κατσαφάδου και ο Νικόλας Μαλακοδήμος (Πρόεδρος της La Vie en Rose). Άλλο ένα σημαντικό βραβείο επιχειρηματικότητας κατέκτησε στα Export Leaders 2021, το ψηφιακό forum για την εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας και των επιχειρήσεων.
Οι Ελληνίδες, η καθημερινότητα, το διαζύγιο και η λατρεία στα σκυλιά
«Οι Ελληνίδες προσέχουν πάρα πολύ τον εαυτό τους. Είναι κοκέτες και εκτιμούν το ποιοτικό αγνό φυτικό καλλυντικό, η δε μεγαλύτερη χαρά του δικού μας κοινού είναι όταν μπαίνουν οι υπερπροσφορές μας», αναφέρει η Δήμητρα Κατσαφάδου για την εμπειρία που έχει στην καθημερινή συναναστροφή με τις πελάτισσές της.
Αναφορικά με την καθημερινότητά της, δεν είναι σίγουρα συνηθισμένη. «4-5 το βράδυ με χτυπάει η έμπνευση, κουβαλάω την Αθηνά και τη Μαρίζα – τις συνεργάτιδες – που μένουν κοντά στο εργαστήριο και με βιντεοσκοπούν. Είναι σαν να μαγειρεύει ο Ρατατούης και δεν θυμάμαι τι ετοιμάζω μέχρι να το δω στο βίντεο. Δεν έχω ωράριο, μπορείς να με παρομοιάσεις με τραγουδιστή που δουλεύει βράδυ γιατί είμαι πολύ της νύχτας. Διαβάζω πάρα πολύ τις νέες εξελίξεις της κοσμετολογίας. Τις υπόλοιπες ώρες είμαι συνεχώς με τα 24 σκυλιά μου, είναι η ψυχοθεραπεία μου. Ό,τι σκυλί βρίσκω στον δρόμο που είναι χτυπημένο το παίρνω, έχω κάνει ήδη καταφύγιο σκύλων και είμαι σε συνεργασία με μία κυρία στο Καπανδρίτι που διατηρεί 160 σκυλιά και της πηγαίνω τροφές και οτιδήποτε χρειαστεί. Είναι δε τέτοια η λατρεία μου για τα ζώα, που το διαζύγιο μου, οφείλεται και σε αυτά. Είχα πάει σε έναν γάμο, φόραγα ένα άσπρο φόρεμα και είδα ένα σκυλί γεμάτο αίματα και το πήρα. Ο πρώην σύζυγός μου τότε μου είπε πως δεν αντέχει με τόσα σκυλιά που μαζεύω και πως θα έφευγε από το σπίτι και έτσι ξεκίνησε η αρχή του τέλους. Τα κοσμικά δεν με ενδιαφέρουν και επειδή είμαι αγοραφοβική αν ξέρω ότι κάπου που με έχουν καλέσει έχει πολύ κόσμο, το αποφεύγω. Επιλεκτικά θα πάω κάπου, αλλά προτιμώ να μιλήσω με μία γυναίκα που σκουπίζει στον δρόμο, αντιπαθώ οτιδήποτε έχει να κάνει με lifestyle. Δεν τους αποποιούμαι, απλά τα χνώτα μας δεν ταιριάζουν».
Η αγάπη του κόσμου και η αγάπη στον κόσμο
Τα θετικά σχόλια κάτω από τις αναρτήσεις των προϊόντων της είναι πολλά και οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν αγαπήσει την αυτοδημιούργητη επιχειρηματία, κυρίως για την αυθεντικότητα του λόγου της και τον ακομπλεξάριστο χαρακτήρα της. Μη ξεχνώντας από πού ξεκίνησε, προσπαθεί να βοηθήσει όπου υπάρχει ανάγκη, ενώ κάθε φορά που κάνει live στο προφίλ της στο Instagram, οι χρήστες που την παρακολουθούν είναι χιλιάδες.
Η Δήμητρα Κατσαφάδου δεν διστάζει να «τσαλακωθεί» και πολύ συχνά δημοσιεύει σκόπιμα χιουμοριστικά βίντεο, αφού της αρέσει ο κόσμος να γελάει. «Ο κόσμος είναι η οικογένειά μου και προσπαθώ να βοηθώ όσο και όπου μπορώ. Δεν μου αρέσει να μιλάω για τις ενέργειες και τη στήριξη που παρέχω, όμως κάποιες κινήσεις είναι καλό να γίνονται γνωστές για να παραδειγματιστούν και άλλοι και να βοηθήσουμε όλοι μαζί. Αυτό που με ευχαριστεί είναι όταν με σταματάνε μερικές γυναίκες στον δρόμο για να μου μιλήσουν, αυτό το βρίσκω υπέροχο. Τα συγκινητικά μηνύματα που μου στέλνει ο κόσμος με τελευταίο παράδειγμα μια κυρία που έκανε χειρουργείο ανοιχτής καρδιάς και μου είπε ότι μπήκε στο live που έκανα στο Instagram για να δει ότι είναι ζωντανή και έκλαιγε. Όσο πιο προσιτή είσαι και κοντά στον συνάνθρωπο, τόσο ο Θεός βλέπει και σε κάνει να μεγαλουργείς. Όσο υπάρχω και μπορώ να βοηθάω, οποιοσδήποτε έχει ανάγκη, παρά τα εσωτερικά προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζω, θα το κάνω. Πολλές φορές μπορεί να περπατάω στον δρόμο και να μην είμαι πάντα στα καλά μου, όπως και πολλοί ακόμα ή να έχω ανάγκη να πάω σπίτι, δεν θέλω ποτέ όμως να προσπεράσω κάποιον. Θέλω ο άλλος να μου μιλήσει όσο θέλει. Οι γυναίκες που έχουν κάνει μαστεκτομή και στις οποίες προσφέρω δωρεάν για πάντα την ειδική κρέμα μου για όλα τα μαλακά μόρια, μου προσφέρουν τη μεγαλύτερη συγκίνηση. Πάνε στο ταμείο και παίρνουν και παίρνουν είτε το λάδι μαλλιών που βοηθάει στην ανάπτυξη τριχοφυιας, είτε την επουλωτική κρέμα και όταν ακούνε ότι είναι δώρο από δική μου εντολή επειδή το έχω τάμα, μου στέλνουν άπειρα μηνύματα ευγένειας και αγάπης».
Είναι γνωστό δε, πως κινητοποιείται άμεσα, προσφέροντας βοήθεια σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Χαρακτηριστική είναι η κίνηση που έκανε τον περασμένο Αύγουστο στις πυρκαγιές, αλλά και φέτος, όταν προθυμοποιήθηκε να ετοιμάσει δωρεάν αναπλαστικές και ενυδατικές κρέμες για τους ανθρώπους που είχαν υποστεί εγκαύματα. «Στην πυρκαγιά του περασμένου καλοκαιριού, εκτός από κρέμες, επιταγές σε σούπερ μάρκετ και οτιδήποτε χρειάζονται οι πληγέντες, έφτασα μέχρι την Εύβοια και παραλίγο να καούμε ζωντανοί. Περνούσα την Εθνική προς Βαρυπόμπη για να σώσω τα ζώα που καιγόντουσαν, είχα φοβηθεί τόσο πολύ. Σε κτηνιατρικά κέντρα στείλαμε πολλές αναπλαστικές κρέμες για σκυλάκια και το πιο σημαντικό για εμένα είναι που καταφέραμε να σώσουμε ένα σκυλάκι που ήταν σε κώμα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου που ο γιατρός μου είπε να αποχαιρετήσω τον σκύλο και όταν τον πλησίασα και του μίλησα, επανήλθε. Τώρα είναι μαζί μου».
Το γηροκομείο, το ορφανοτροφείο και το δικό της παιδί
Η Δήμητρα Κατσαφάδου έχει καταφέρει μέχρι στιγμής πάρα πολλά. Τα όνειρα όμως δεν σταματούν ποτέ και ακούραστη συνεχίζει να θέτει νέους στόχους. Όπως αναφέρει «έχω δύο μεγάλα όνειρα στη ζωή μου, το ένα ήταν να φτιάξω γηροκομείο. Όμως το γηροκομείο Αθηνών χρειάζεται μεγάλη στήριξη και πρέπει όλοι να βοηθήσουμε, καθώς υπάρχουν χρέη». Και μπορεί η ζωή να έφερε μετά από αρκετό κόπο και βάσανα μία εταιρεία με κέρδη, όμως η Δήμητρα Κατσαφάδου έχει δηλώσει εδώ και αρκετό καιρό, πως το άνετο πλέον σπίτι που μένει, θα είναι το δώρο της στην Κιβωτό του Κόσμου: «Το δεύτερο μεγάλο όνειρο που επιτέλους υλοποιώ είναι το ορφανοτροφείο, γιατί πιστεύω τους κατάλληλους ανθρώπους, τους γνωρίζεις την κατάλληλη στιγμή. Γνώρισα τον πατέρα Αντώνιο στην Κιβωτό του Κόσμου επειδή βοηθούσα εθελοντικά εκεί και του είπα να πάρει το σπίτι μου. Έπρεπε λοιπόν να εξασφαλίσω από πολλές πλευρές ότι μπορεί να γίνει το σπίτι που έφτιαξα με κόπο και πολλά λεφτά ότι μπορεί να γίνει ορφανοτροφείο, γιατί το να προσφέρεις κάτι που σε πονάει έχει σημασία. Είναι τέσσερα στρέμματα και θα λειτουργεί και ως θέρετρο το καλοκαίρι γιατί έχει υπέροχη βλάστηση και θα μπουν και παιδικές χαρές και για άλλα παιδάκια από ορφανοτροφεία που θέλουν να περάσουν όμορφα, ενώ τους υπόλοιπους μήνες θα φιλοξενεί 50 παιδάκια. Τον Σεπτέμβριο μπαίνει η τελευταία υπογραφή και ξεκινάμε. Το ορφανοτροφείο θα λέγεται «Ίδρυμα Μαρία Κατσαφάδου», από τη γιαγιά μου την αγαπημένη μου με μεγάλωσε. Είναι η γυναίκα που έδινε τη σύνταξή της στον κόσμο και μαγείρευε όλη μέρα για να βοηθήσει και αυτό το ορφανοτροφείο είναι προς τιμήν της».
Μεγάλη όμως είναι και η επιθυμία της όπως δηλώνει να υιοθετήσει ή να γεννήσει το δικό της παιδί, καθώς έχει πάρα πολλή αγάπη να δώσει. Το πότε θα το υλοποιήσει κι αυτό ουδείς το γνωρίζει, η συγκεκριμένη γυναίκα όμως έχει αποδείξει πως… καμία κατσαρόλα δεν μπορεί να μπει στον δρόμο της και με επιμονή, σκληρή δουλειά και θέληση, μπορεί να τα καταφέρει.
Πηγή: protothema.gr
