Εν μέσω χειροκροτημάτων και σε κλίμα έντονης συγκίνησης, η σορός της Φώφης Γεννηματά μεταφέρθηκε στη Μητρόπολη Αθηνών για να τελεστεί η εξόδιος ακολουθία, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου. Πλήθος κόσμου έχει συγκεντρωθεί στην πλατεία έξω από τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.
Η Μητρόπολη Αθηνών είναι γεμάτη κόσμο. Μέσα και έξω. Την οικογένειά της, τον σύζυγο και τα τρία της παιδιά, φίλους, συγγενείς, συντρόφους και πολιτικούς αντιπάλους. Τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής τους ζουν η Αιμιλία, ο Γιώργος και η Κατερίνα αλλά και ο σύζυγος της Φώφης Γεννηματά, Ανδρέας Τσούνης.
Ο επικήδειος της Κατερίνας Σακελλαροπούλου
Για ένα πρότυπο ακεραιότητας και γενναιότητας, αισιοδοξίας και διακριτικότητας αλλά και μια αφοσιωμένη μητέρα, σύζυγο και πολιτικό έκανε λόγο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στον επικήδειο που εκφώνησε στην εξόδιο ακολουθία της Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής Φώφης Γεννηματά στη Μητρόπολη Αθηνών.
Όπως τόνισε η κυρία Σακελλαροπούλου «Αποχαιρετώντας σήμερα την Φώφη Γεννηματά, δεν αποχαιρετάμε μόνο μια γυναίκα πολιτικό που διακρινόταν για το δημοκρατικό της ήθος, την εντιμότητα και την αποτελεσματικότητά της. Δεν αποχαιρετάμε μόνο μια γυναίκα που αντιμετώπισε την σκληρή ασθένεια με σθένος και ειλικρίνεια. Αποχαιρετάμε ένα πρότυπο αισιοδοξίας και διακριτικότητας, έναν άνθρωπο με έμφυτη ευγένεια που διέκρινε και διαφύλασσε τα όρια ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, γνωρίζοντας, ωστόσο, πότε το ατομικό βίωμα αξίζει να κοινοποιηθεί για να στηρίξει και άλλους με την αλήθεια του. Το πάθος με το οποίο η Φώφη Γεννηματά υποστήριξε τη βελτίωση των δημόσιων δομών υγείας είναι η πρακτική έκφραση αυτής της στάσης ζωής».
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι «Η πάνδημη θλίψη για το πρόωρο τέλος της φανερώνει πόσο αυτή η στάση ενέπνεε και καθοδηγούσε. Άμεση στην επαφή της με τους πολίτες, ανθρώπινη, μαχητική και αξιοπρεπής, μετριοπαθής και συναινετική, διατήρησε την πίστη της στη ζωή ως την ύστατη ώρα. Δεν κατέθεσε τα όπλα, δεν αποσύρθηκε από την πολιτική σκηνή, προσπάθησε, και κατάφερε, να συνδυάσει τον προσωπικό της αγώνα με τις μικρές και μεγάλες μάχες στον πολιτικό στίβο. Να πολεμήσει τον φόβο, την αποθάρρυνση, την παραίτηση. Και να δικαιώσει, με τη μέγιστη συνέπεια, τους πολλαπλούς ρόλους που με τόση δύναμη είχε επωμισθεί. Αφοσιωμένη μητέρα, σύζυγος, πολιτικός. Και αξιαγάπητη σύντροφος, συνάδελφος, φίλη».
«Κατάφερε να υπερβεί διχαστικές αντιλήψεις»
Επισήμανε, επίσης, ότι η Φώφη Γεννηματά ήταν πάντα κοντά σε όσους είχαν ανάγκη, ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής ή άλλων διακρίσεων. «Ιδιαίτερα στις γυναίκες. Μίλησε θαρραλέα για τα στερεότυπα που τις καθηλώνουν, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Είχε κατανοήσει σε βάθος ότι οι δυνάμεις που συντηρούν τις έμφυλες ανισότητες είναι πολλαπλές, συνδεδεμένες, αλληλεξαρτώμενες. Δεν προσήλθε στην πολιτική στη βάση της αντιπαλότητας, αλλά της συνεργασίας και του διαλόγου. Δεν ήταν πάντα εύκολο. Όμως η Φώφη Γεννηματά κατάφερε να υπερβεί διχαστικές αντιλήψεις, καταδικάζοντάς τες όποτε τις έβλεπε να αναδύονται, πάντοτε με προσήνεια και αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό κατέκτησε τον σεβασμό στο κόμμα της, στη Βουλή, στην κοινωνία» πρόσθεσε.
Αναφερόμενη στη γενναία μάχη που έδωσε με την χρόνια ασθένειά της υποστήριξε ότι «Ο καρκίνος ήταν μια συνεχής, απειλητική παρουσία για τη Φώφη Γεννηματά. Ένας απαθής και ασυγκίνητος ξένος, από τα πρώτα νεανικά της χρόνια, όταν πολύ νωρίς, έχασε και τους δυο γονείς της, ως την ώρα της δικής της διάγνωσης, ως το δικό της τέλος».
«Διέσχισε την εχθρική επικράτεια της ασθένειας με αξιοθαύμαστο θάρρος»
Ωστόσο, τόνισε ότι «Ως την τελευταία στιγμή, η Φώφη Γεννηματά παρέμεινε αξιόμαχη. Διέσχισε την εχθρική επικράτεια της ασθένειας με αξιοθαύμαστο θάρρος. Δεν ενέδωσε στον πειρασμό να γίνει εγωκεντρική ή αυτοαναφορική, δεν άφησε καμιά ρωγμή από την οποία θα μπορούσε να διεισδύσει ο οίκτος των άλλων. Στην προδοσία του σώματος και τον φόβο του θανάτου, η Φώφη αντέταξε την ψυχική ρώμη, την ακατάβλητη δράση».
Απευθυνόμενη σε όλους εκείνους που γνώρισαν από κοντά τη χαμογελαστή της δοτικότητα, την τρυφερότητα και τη δύναμή της, στον σύζυγό της, στα τρία της παιδιά που τόσο καμάρωνε και αγαπούσε, ευχήθηκε να βρουν στη σπουδαία παρακαταθήκη της παρηγοριά για την αβάσταχτη απώλεια που βιώνουν και κατέληξε λέγοντας πως «Όλοι εμείς που την αποχαιρετάμε σήμερα θα την θυμόμαστε πάντα σαν ένα πρότυπο ακεραιότητας και γενναιότητας. Γιατί η Φώφη Γεννηματά έκανε οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου. Μέσα από την οδύνη, κατέκτησε την πληρότητα. Καλό της ταξίδι!».
Επικήδειος από τον πρόεδρο της Βουλής, Κωνσταντίνο Τασούλα
Ο πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντίνος Τασούλας ανέφερε ότι η Φώφη Γεννηματά επωμίστηκε άξια πολλούς ρόλους. «Είχε ένα ευγενικό πείσμα σε αυτό που την καταδίωκε, το πείσμα αυτό την έκανε καλή σύζυγο, άξια μητέρα και σπουδαία πολιτικό» είπε και τόνισε: «Αντιμετώπισε τη δοκιμασία της με τρόπο υποδειγματικό».
Είπε επίσης ότι το μεγαλύτερο χειροκρότημα για τη Φώφη Γεννηματά είναι αυτό που δεν θα ακούσει η ίδια, σήμερα. «Είναι το πιο ενσυνείδητο» πρόσθεσε.
Μ. Χριστοδουλάκης: Η παράταξή μας σε αποχαιρετά
«Είχες τη γενναιότητα να βάζεις πάντα μπροστά το καλό της πατρίδας» είπε ο γραμματέας του ΚΙΝΑΛ Μανώλης Χριστοδουλάκης και σημείωσε πως «χάραξες τη δική σου πορεία στην πολιτική ιστορία και έδειξες σε όλους τι θα πει πραγματικά αξιοπρέπεια».
«Πίστευες στους νέους ανθρώπους, μας εμπιστεύθηκες. Εκεί που οι άλλοι έβλεπαν τοίχους, εσύ μας άνοιγες δρόμους» ανέφερε. «Ανέστησες ένα κόμμα, ένωσες τα κομμάτια του όταν αυτό φαινόταν αδύνατο» τόνισε. «Πρόεδρε η παράταξή μας σε αποχαιρετά. Ήταν τιμή μας, ήταν τιμή μου».
«Αγαπημένη μου μητέρα, είμαστε όλοι εδώ. Οι άνθρωποι που λάτρευες. Όλες τις μάχες της έδωσες παλικαρίσια. Ήσουν αγωνίστρια της ζωής. Αντίκριζες τον κίνδυνο με χαμόγελο. Έγινες υπόδειγμα για πάρα πολλούς ανθρώπους.
Μας μίλαγες με ειλικρίνεια και τρυφερότητα, επικεντρώνοντας στις χαρές της ζωής. Η σχέση που είχες με τον πατέρα μας, μας δίδαξε τι θα πει αγάπη και συντροφικότητα. Ο δεσμός σου με τη θεία μας τη Μαίρη, είναι παράδειγμα αδερφικής αγάπης.Με την αποχώρησή του νόμιζα ότι θα έφευγαν μαζί και οι ελπίδες μου. Η οικογένεια ήταν για σένα όλη σου η ζωή ώρα όμως πιστεύω ακόμη περισσότερο στον άνθρωπο. Κρατήθηκες με όσες δυνάμεις σου είχαν απομείνει, για να μας κρατήσεις στην αγκαλιά. Είμαι σίγουρος ότι θα μας κοιτάς με χαμόγελο πάνω εκεί από τα σύννεφα», κατέληξε».
«Είσαι η ηρωίδα μας, θα σε αγαπάμε πάντα…»
Η μικρότερη κόρη της Φώφης Γεννηματά, η 15χρονη Κατερίνα, στάθηκε στις τελευταίες στιγμές της μητέρας της στις οποίες φρόντιζε να δίνει θάρρος στην οικογένειά της. Όπως είπε χαρακτηριστικά, πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή και θα είναι για πάντα η ηρωίδα των παιδιών της.
«Έφυγες νικήτρια. Πάλεψες την αρρώστια μέχρι την τελευταία στιγμή. Δεν το έβαλες ποτέ κάτω. Ήσουν και θα ήσουν πάντα η ηρωίδα μας. Η μαμά μας. Μας χάρισες στιγμές με πολύ αγάπη και πολύ τρυφερότητα που θα μείνουν πάντα στη μνήμη μας.
Ήσουν και θα είσαι ο άνθρωπος που θαυμάζω πιο πολύ. Είμαι περήφανη για εσένα. Μας έμαθες να αγωνιζόμαστε, να μην τα παρατάμε και να ζούμε την κάθε στιγμή. Θα μας λείψεις πολύ. Θα μου λείψει το χάδι σου, η παρουσία σου, η ζεστή αγκαλιά σου και αυτή η ενέργεια που γέμιζε το σπίτι χαρά.
Πάντα όταν ήσουν κοντά μου ένιωθα ασφάλεια. Τις τελευταίες ημέρες στο νοσοκομείο μου είχες πει πόσο πολύ μας αγαπάς. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Θα είσαι πάντα ζωντανή στις καρδιές μας. Αντίο μαμά, είσαι μαχήτρια, θα σε αγαπάμε πολύ και πάντα».
Δακρυσμένη η μεγάλη κόρη της Φώφης Γεννηματά: «Έφυγες με το κεφάλι ψηλά»
Η Αιμιλία Ντέκα – Γεννηματά με εμφανή τη συγκίνηση, καθώς μετά βίας συγκράτησε δάκρυά της, αναφέρθηκε στα τελευταία λόγια της μητέρας της και στο πώς έφυγε σαν αληθινή μαχήτρια και νικήτρια της ζωής. Τα μαθήματα ζωής που έδωσε στα παιδιά της, όπως ανέφερε η μεγάλη κόρη της εκλιπούσας, είναι αυτά που θα τα συντροφεύουν πάντα και θα τα ακολουθούν για το υπόλοιπο της ζωής τους.
«Στις τελευταίες μας κουβέντες μου είπες ‘1, 2, 3 πάμε’ και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες, όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μια μαχήτρια. Δεν λύγιζες, δεν ηττήθηκες.
Το χέρι χτυπούσε στο τραπέζι και γινόταν πάντα αυτό που έπρεπε να γίνει. Αυτό το χέρι το χτύπησες πολλές φορές στη ζωή σου, σαν γυναίκα, σαν μητέρα και κέρδισες. Δεν ήταν ποτέ σκληρό, ήταν γεμάτο τρυφερότητα και ανιδιοτέλεια. Ήξερες όσα ξέρει μόνο μια μάνα, η αγκαλιά σου ήταν ζεστή, τρυφερή και ασπίδα.
Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελό σου, το χάδι σου. Το family που έλεγες όταν έμπαινες στο σπίτι και κυρίως το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα από όλους, είναι αυτά που θα μας λείψουν πιο πολύ.
Αλλά είναι και ο οδηγός για μια ζωή γεμάτη αγάπη, χαμόγελο, αλήθεια, αξιοπρέπεια και ελπίδα. Αυτά μας έμαθες και να είσαι σίγουρη πως θα τα ακολουθήσουμε».
