Της Ταμάρα Λεϊζέροβιτς, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Ο μήνας Σεπτέμβριος συνεπάγεται με το άνοιγμα των σχολικών μονάδων, για κάποια παιδιά γνώριμη διαδικασία ενώ για άλλα μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Κάθε οικογένεια βιώνει αυτές τις “δοκιμασίες” με το δικό της μοναδικό τρόπο. Υπάρχει πιθανότητα τα παιδιά από τις πρώτες μέρες της φοίτησης τους να αντιμετωπίσουν κάποιες δυσκολίες, γεγονός απολύτως φυσιολογικό. Το μήνα Οκτώβριο ερχόμαστε αντιμέτωποι με αρκετούς γονείς που προβληματίζονται σε καθημερινή βάση να διαχειριστούν το θέμα του σχολείου και της σχολικής άρνησης.
Για τα περισσότερα παιδιά η έναρξη της σχολικής ζωής αποτελεί την πρώτη τους παρατεταμένη απομάκρυνση από το σπίτι. Αυτό βεβαίως σημαίνει ότι τα παιδιά δεν έχουν πρόσβαση στη γονική προστασία και τα σκήπτρα της ευθύνης έχουν περάσει σε “ξένα” χέρια. Το παιδί με την είσοδο του στο σχολείο μεταφέρεται από ένα σχετικά ‘’κλειστό’’ οικογενειακό σύστημα, όπου οι κανόνες και οι απαιτήσεις του είναι γνωστές και προβλέψιμες, σε ένα σύστημα ‘’ανοιχτό’’ όπου η καθημερινότητα είναι γεμάτη με απροσδόκητα, απρόβλεπτα και μερικές φορές δυσάρεστα γεγονότα. Οι απαιτήσεις και οι εντάσεις του καινούριου περιβάλλοντος είναι πολλές και το παιδί θα ήταν καλό να διαθέτει ευελιξία και αυτοέλεγχο για να μπορέσει να τις αντιμετωπίσει όσο το δυνατόν καλύτερα. Οι αλλαγές αυτές εκτός από τη ζωή του παιδιού προκύπτουν και σε όλο το οικογενειακό πλαίσιο. Άρα η είσοδος του παιδιού στη σχολική ζωή αντιστοιχεί και στην είσοδο των γονέων σε μια διαφορετική καθημερινότητα. Για το γονέα-φροντιστή ειδικά, εάν δεν εργάζεται, οι μόνες δραστηριότητες μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν σε σχέση με το παιδί. Όταν το παιδί αρχίζει να φεύγει από το σπίτι οι φράσεις που ακούμε πιο συχνά είναι :’’ Και τώρα τι θα κάνω; Νιώθω ότι τριγυρνάω μέσα στο σπίτι χωρίς σκοπό’’. Αυτό είναι απόλυτα φυσικό, γιατί μέχρι τώρα η καθημερινότητα του γονέα ήταν με βάση τις ανάγκες του παιδιού που ήταν στο σπίτι. Και εδώ είναι μια πολύ κρίσιμη στιγμή. Την ώρα που το παιδί ξεκινάει να φεύγει από το σπίτι και βγαίνει σε ένα ‘’ανοιχτό’’ σύστημα, βγαίνει ουσιαστικά στη ζωή. Οι γονείς θα πρέπει να το απελευθερώσουν. Τα παιδιά έχουν μια εξαιρετική ικανότητα να αφουγκράζονται στις δυσκολίες και τις έννοιες των γονέων. Εάν αντιληφθούν ότι το άνοιγμά τους προς τη ζωή και το προχώρημά τους, δυσκολεύει τους γονείς τότε θα προσπαθήσουν να τους προστατεύσουν. Είναι πολύ πιθανό λοιπόν, την ανάγκη και επιθυμία του γονέα να έμενε το παιδί μαζί του στο σπίτι, να την κάνει το παιδί δική του μη θέλοντας να πάει στο σχολείο, χρησιμοποιώντας διάφορες δικαιολογίες, για να παραμείνει το παιδί με το γονέα του, προκειμένου να μην τον δυσκολεύει και να τον βλέπει χαρούμενο. Για να είναι καλά το παιδί στο σχολείο θα πρέπει να είναι σίγουρο ότι οι γονείς του είναι καλά στο σπίτι ή στη δουλειά. Η προσαρμογή του παιδιού στο σχολείο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προσαρμογή του γονέα στη μεγάλη και σημαντική αυτή αλλαγή, στο άνοιγμα του παιδιού εκτός σπιτιού.
Σε αυτό το στάδιο των αλλαγών αποστασιοποιηθείτε για να έχετε την ικανότητα να κατανοήσετε τα δικά σας συναισθήματα ως γονείς, πως νιώθετε και πως βιώνετε την εξέλιξη του παιδιού σας. Επίσης διαχωρίστε τις δικές σας αγωνίες και προσπαθήστε να ελέγξετε τις αντιδράσεις σας. Ένα δικό σας χαμόγελο στο πρόσωπο θα δώσει δύναμη στο δικό σας παιδάκι να αφήσει το χέρι σας και να τρέξει χαρούμενο στο σχολικό προαύλιο, η έννοια του σχολείου πρέπει να ενισχυθεί με θετικά συναισθήματα ώστε να γίνει αγαπητό.
Η Ταμάρα Λεϊζέροβιτς είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας.
Διεύθυνση: Πάρνηθος 23 (Εμπορικό Κέντρο Στάμου), 3ο όροφος, Αχαρνές, ΤΚ 13674
Τηλέφωνο: 2111137021
Κινητό: 6944 686 886
Site: http://leizerovich.gr/
Πηγή: Εφημερίδα «Η Φωνή Της Ανατολικής Αττικής»
