Υπό τον Πρόεδρο της Επιτροπής Πολιτικής Προστασίας, Αντιπρόεδρο του Εποπτικού Συμβουλίου της ΚΕΔΕ και Πρόεδρο του ΣΠΑΠ Βλάσση Σιώμο, πραγματοποιήθηκε δια ζώσης, η 7η Συνεδρίαση της Επιτροπής Πολιτικής Προστασίας της ΚΕΔΕ, διά ζώσης, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Αγίου Στεφάνου, με θέμα «Η επόμενη μέρα των Πυρόπληκτων περιοχών».
Στην συνεδρίαση ο Καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής, Εφαρμοσμένης Γεωλογίας & Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών Ευθύμης Λέκκας παρουσίασε την μελέτη «Υποστήριξη των ΟΤΑ και δημιουργία Μηχανισμού Άμεσης Απόκρισης της ΚΕΔΕ για τη διαχείριση κινδύνων, καταστροφών και κρίσεων».
Επίσης παρουσιάστηκαν από κορυφαίες εταιρείες του χώρου, συστήματα τελευταίας τεχνολογίας για έγκαιρη ειδοποίηση πυρκαγιών καθώς και έγινε ενημέρωση για θέματα που αφορούν την προετοιμασία και την καλύτερη οργάνωση για την αντιμετώπιση και την διαχείριση των φυσικών καταστροφών.
Παρόντες στην συνεδρίαση ήταν οι Δήμαρχοι, Διονύσου Γιάννης Καλαφατέλλης, Βριλησσίων Ξένος Μανιατογιάννης, Κηφισιάς Γιώργος Θωμάκος, Ανατολικής Μάνης Πέτρος Ανδρεάκος, Βοίου Χρήστος Ζευκλής , οι Αντιδήμαρχοι Αμαρουσίου Στέφανος Τσιπουράκης, Λυκόβρυσης – Πεύκης Παναγιώτης Ιωάννου, Μονεμβασιάς Κώστας Μαυρομιχάλης , οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Αλεξανδρούπολης Νίκος Γκότσης, Κηφισιάς Δημήτρης Λιανός, Διονύσου Θανάσης Κρητικός, Ηρακλείου Νίκος Γιαλιτάκης, Πειραιά Χαράλαμπος Λιακοσταύρος, ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής και Δημοτικός Σύμβουλος Γρεβενών Δημοσθένης Κουπτσίδης και πολλά μέλη της Επιτροπής Πολιτικής Προστασίας της ΚΕΔΕ.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτικής Προστασίας, Αντιπρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της ΚΕΔΕ και Πρόεδρος του ΣΠΑΠ Βλάσσης Σιώμος αφού έδωσε το λόγο σε όλους τους συμμετέχοντες, δήλωσε:
«Το πρώτο και το πιο σημαντικό στην Πολιτική Προστασία είναι η Πρόληψη. Παρά τις αρκετές προληπτικές ενέργειες που έγιναν για πρώτη φορά φέτος από την πολιτεία και την κήρυξη περιοχών ως περιοχές επικίνδυνες για πυρκαγιά, οι προληπτικές ενέργειες που γίνονται δεν επαρκούν και τελικά είναι αναποτελεσματικές. Η ΚΕΔΕ έχει επισημάνει δεκάδες φορές ότι οι πόροι που διατίθενται είναι ελάχιστοι , ο χρόνος που πρέπει να προγραμματίσουμε τις προληπτικές μας δράσεις είναι περιορισμένος, μέχρι την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου, το προσωπικό και τα μέσα δεν επαρκούν και η γραφειοκρατία δυσχεραίνει την προσπάθειά μας να προβούμε έγκαιρα σε καθαρισμούς , κλαδεύσεις και οργάνωση της πυροπροστασίας.
Έχουμε ζητήσει διπλασιασμό τουλάχιστον της ΣΑΤΑ Πολιτικής Προστασίας , συμβάσεις εποχικού προσωπικού ίσου χρόνου με τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου, ειδικό πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας και γρήγορες εγκρίσεις από τα Δασαρχεία και τους άλλους εμπλεκόμενους φορείς.
Το δεύτερο ζήτημα είναι οι Αρμοδιότητες. Παρά τη προσπάθεια που έγινε με το Ν.4662/2020 για μια ορθολογική και θεσμοθετημένη διαδικασία στα ζητήματα της Πολιτικής Προστασίας , της πρόληψης και της αντιμετώπισης κινδύνων λόγω καθυστερήσεων που υπήρξαν από την πανδημία, βρισκόμαστε στη πράξη στο ίδιο σημείο με τις παθογένειες του παρελθόντος να εξακολουθούν να μας ταλαιπωρούν χρόνια τώρα. Είναι γεγονός ότι η εγγύτητα και ο χρόνος απόκρισης στη προσβολή μιας πυρκαγιάς είναι καθοριστικός παράγοντας στον έλεγχο και τη κατάσβεση της.
Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα χώρα της Ε.Ε όταν σε άλλες χώρες της Ε.Ε η πυρόσβεση (και η πυροσβεστική υπηρεσία) υπάγεται στις αρμοδιότητες και τις λειτουργίες της αυτοδιοίκησης.
Το τρίτο ζήτημα είναι οι Εθελοντικές Ομάδες και η συνδρομή των πολιτών. Οι εθελοντικές ομάδες στην Ελλάδα είναι ακόμα δέσμιες μιας αντίληψης που τις θέλει στη δεύτερη ή στην τρίτη γραμμή κρούσης. Διαθέτουμε και ικανά και άρτια εκπαιδευμένα στελέχη εθελοντικών ομάδων με εξοπλισμό και μέσα ατομικής προστασίας, που συνήθως οι Δήμοι και οι Σύνδεσμοι τους εξασφαλίζουν. Έχουν δε ένα ακόμα πλεονέκτημα γνωρίζουν συνήθως τη περιοχή και είναι «δεμένοι» με το φυσικό και δομημένο περιβάλλον στο οποίο παρεμβαίνουν.
Το τέταρτο ζήτημα είναι το δόγμα της προστασίας της ανθρώπινης ζωής. Κανένας νοήμων άνθρωπος δε μπορεί παρά να συμφωνήσει στο ότι η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι πάνω απ’ όλα όταν έχει ξεσπάσει μια πυρκαγιά ή εξελίσσεται μια καταστροφή. Αλλά δεν μπορούμε στο όνομα αυτής του δόγματος να εγκαταλείπουμε χωριά και περιουσίες να καίγονται και να απασχολούνται οι πυροσβεστικές δυνάμεις και με αυτό το έργο (της εκκένωσης) όπως έχει αναφερθεί από δημάρχους των πυρόπληκτων Δήμων.
Κλείνοντας θα αναφερθώ στην επόμενη μέρα. Κατ’ αρχήν οριστικά και αμετάκλητα θα πρέπει να ρυθμιστούν όλα τα εκκρεμή ζητήματα αρμοδιοτήτων και επιχειρησιακής ευθύνης και να θεσπιστούν συγκεκριμένοι πόροι, πέραν της ΣΑΤΑ Πυροπροστασίας που θα ενισχύουν γενναία τη πρόληψη. Δεν νοείται να υπάρχουν γκρίζες ζώνες , ανεκπαίδευτα στελέχη , ελλιπώς συντηρημένα μηχανήματα και να μην ξέρει ο καθένας το ρόλο του. Επιπλέον θα πρέπει να δοθεί απόλυτη Προτεραιότητα στη Πρόληψη και τις προπαρασκευαστικές ενέργειες. Η οργάνωση της πρόληψης πρέπει ν’ αποτελέσει την απόλυτη προτεραιότητα της επόμενης μέρας για κάθε κατηγορία κινδύνου και φυσικής καταστροφής».
