Μακριά, στη Δυτική Ανταρκτική, επιπλέει ένα κομμάτι πάγου, μήκους 80 μιλίων, ή αλλιώς περίπου σαν τη Φλόριντα, που ονομάζεται παγετώνας Thwaites ή αλλιώς «Παγετώνας της Αποκάλυψης», καθώς, εάν καταρρεύσει, θα μπορούσε να προκαλέσει μία καταστροφική άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Μία νέα έρευνα έδειξε ότι ο παγετώνας αυτός θα μπορούσε να κρατιέται «από μία κλωστή», καθώς ο πλανήτης μας θερμαίνεται ασταμάτητα.
Επιστήμονες έκαναν δύο δημοσιεύσεις στο περιοδικό Nature, όπου αναφέρουν πως το ζεστό νερό εισχωρεί στις ρωγμές του παγετώνα, αποδυναμώνοντας την δομική του ακεραιότητα, ενώ λεπταίνει και απειλεί έτσι τη θέση του ως ένα φυσικό φράγμα μεταξύ του ωκεανού και τα γειτονικά κομμάτια πάγου του Thwaites. Εάν ο «παγετώνας της Αποκάλυψης» επρόκειτο να διαλυθεί, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι θα μπορούσε να ανεβάσει τη στάθμη της θάλασσας κατά περισσότερο από εξήντα εκατοστά (2 πόδια) – αρκετά για να βυθιστούν τμήματα των παράκτιων πόλεων σε όλο τον κόσμο, από το Τόκιο μέχρι το Ντουμπάι και το Μαϊάμι.
Όμως εάν κατέρρεε ο πάγος ο οποίος περιβάλλει τον παγετώνα, με τη μορφή φαινομένου ντόμινο, η στάθμη της θάλασσας θα ανέβαινε κατά 3 ολόκληρα μέτρα(10 πόδια).
Η συμπεριφορά του παγετώνα παρατηρείται συνήθως από ψηλά με δορυφορική τεχνολογία, ωστόσο από τα τέλη του 2019, μια ομάδα Αμερικανών και Βρετανών ερευνητών από τη International Thwaites Glacier Collaboration χρησιμοποίησε μια γεώτρηση ζεστού νερού για να σφυρηλατήσει μια τρύπα σχεδόν 2.000 πόδια βαθιά στον πάγο και στη συνέχεια έστειλε κάτω μία αλληλουχία από υδρόβια ρομπότ για να κολυμπήσουν από την κάτω πλευρά του λεγόμενου «ραφιού» πάγου, ένα σημαντικό αυτοενισχυτικό χαρακτηριστικό του Παγετώνα, που προεξέχει στην επιφάνεια του ωκεανού.
Ένα από τα ρομπότ, ένα drone που μοιάζει με τορπίλη, με το όνομα Icefin, εντόπισε γιγάντιες ρωγμές στο ράφι πάγου από το ζεστό νερό. Σε άλλα μέρη, ο πάγος διαβρωνόταν από την ορμή του ωκεανού, σχηματίζοντας «βεράντες» σε σχήμα σκάλας. Όλα αυτά συνέβαλαν σε ένα σπασμένο, συρρικνούμενο παγετώνα που οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι είναι πιο εύθραυστος από ποτέ.
Στην αδίστακτη πορεία της υπερθέρμανσης του πλανήτη, ο παγετώνας είναι κάτι σαν «καναρίνι μέσα σε ανθρακωρυχείο». Και ενώ η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε επίσης πως ο παγετώνας έλιωνε σε πιο αργούς ρυθμούς από ότι πίστευαν, τα νέα δεν είναι και τόσο καλά.
Αντιθέτως, τα ευρήματα δείχνουν ότι η υποχώρηση του παγετώνα, που έχει χάσει τουλάχιστον 9 μίλια πάγου από τα τέλη των 90s, προκαλείται όχι μόνο από το λιώσιμο αλλά και από τη θραύση του πάγου.
Κάποιοι αναλυτές πιστεύουν ότι μπορεί να έχουμε ακόμη εκατοντάδες μέχρι χιλιάδες χρόνια μέχρι να καταρρεύσει τελείως ο παγετώνας, ωστόσο άλλοι προβλέπουν ότι υπολείπονται μόνο πέντε χρόνια.
Εκτός από την ανθρώπινη παρέμβαση, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας και η θέρμανση των πόλων έχουν αρχίσει να καταστρέφουν την άγρια ζωή της Αρκτικής και της Ανταρκτικής, όπως τους πιγκουίνους και τις πολικές αρκούδες, που ψάχνουν για τροφή σε αιωρούμενα κομμάτια πάγου και έχουν πεινάσει καθώς το έδαφος για εύρεση τροφής είναι πολύ λιγότερο.
Βέβαια υπάρχει και ένα καλό νέο. Κάποιοι επιστήμονες περιέγραψαν μία αναζωογονητική έκπληξη: στα 2.000 πόδια (609 μέτρα) κάτω από την παγωμενη απόψυξη του Thwaites, το ρομπότ Icefin απαθανάτισε μία πολύχρωμη λάμψη από θαλάσσιες ανεμώνες, που κολυμπούσαν σε ένα από τα πιο αδυσώπητα κλίματα της Γης.
«Ήμαστε τόσο κουρασμένοι, που αναρωτιόμασταν κάπως: Βλέπω όντως αυτό που βλέπω;» είπε η στο CBS η Britney Schmidt από το Πανεπιστήμιο Cornell.
«Στο παρασκήνιο ήταν σαν να βλέπεις αστραφτερά αστέρια, που έμοιαζαν με πετρες και ίζημα και υλικά που μαζεύτηκαν από τον παγετώνα και μετά οι ανεμώνες… Το να τις βρούμε εδώ, σε αυτό το περιβάλλον ήταν πραγματικά τρομερό».
