Ο Παύλος Φύσσας νίκησε τους λύκους

Ήταν 7 Οκτωβρίου 2020, όταν η ελληνική Δικαιοσύνη απέδωσε στο νεοναζιστικό μόρφωμα τον χαρακτηρισμό “εγκληματική οργάνωση”. Οι 20.000 πολίτες, που ήταν συγκεντρωμένοι έξω από το Εφετείο ξέσπασαν σε ζητωκραυγές, χειροκροτήματα και ιαχές. Για αυτό τον κόσμο και για χιλιάδες ακόμη που δεν μπόρεσαν να είναι εκεί, η απόφαση αυτή δεν ήταν απλώς μία τυπική επιβεβαίωση ή το επιστέγασμα των προσπαθειών όσων έδιναν και δίνουν για χρόνια τον αντιφασιστικό αγώνα σε αίθουσες δικαστηρίων, σε χώρους εργασίας, στον δρόμο.

Ήταν μία δικαίωση. Δικαίωση για όλα τα θύματα των νεοναζί που επί χρόνια έβλεπαν τους εγκληματίες νεοναζί να κυκλοφορούν ελεύθεροι, να απολαμβάνουν τα βουλευτικά τους προνόμια και να φτύνουν το ναζιστικό τους δηλητήριο από το βήμα του “ναού της Δημοκρατίας”. Ήταν δικαίωση για τους Αιγύπτιους αλιεργάτες, για τα μέλη του ΠΑΜΕ, για όσους υπέστησαν την ρατσιστική βία των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής και των υποστηρικτών τους. Ήταν δικαίωση για την οικογένεια του Σαχζάτ Λουκμάν, για την οικογένεια του Παύλου Φύσσα.

Ήταν μία νίκη. Νίκη αντιφασιστική σε έναν αγώνα με τον οποίο η ανθρωπότητα θα έπρεπε να είχε τελειώσει οριστικά εδώ και 80 χρόνια. Ήταν μία νίκη ιστορική απέναντι σε ένα τέρας που θρέφεται από το ίδιο σύστημα που το απορρίπτει με ρητορικά σχήματα. Ήταν μία νίκη προσωπική. Ήταν η νίκη του Παύλου Φύσσα.

Ήταν η νίκη του Παύλου Φύσσα που εκείνο το βράδυ, πριν από 8 ακριβώς χρόνια στην Αμφιάλη, στάθηκε όρθιος απέναντι στους ναζί που απειλούσαν τον ίδιο και τους φίλους του. Ήταν η νίκη του Παύλου Φύσσα που δέχτηκε το ύπουλο χτύπημα.

Ήταν η νίκη του Killah P που υποστήριξε τον λόγο του με την ίδια του την ζωή.

Και σήμερα;

Σήμερα που επίγονοι των ναζί βρίσκονται σε κυβερνητικές θέσεις, σήμερα που εκείνοι που μιλούσαν για “σοβαρή χρυσή αυγή” και έβλεπαν ανθρώπινα ράκη στο πρόσωπο του δολοφόνου μπορούν να επαίρονται για τα βουλευτικά τους αξιώματα, σήμερα που οι ίδιοι άνθρωποι επιδίδονται ανερυθρίαστα και κατά συρροή σε χαφιεδισμούς βάζοντας στο στόχαστρό τους ακόμη και νήπια, για να ψαρέψουν τις ψήφους όσων ορφάνεψαν με την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης, η νίκη του Παύλου δεν χάνει ούτε μία στιγμή την αξία της.

Τι κι αν τα τέρατα άλλαξαν απλώς μορφή. Oι αιτίες που τροφοδοτούν τον ναζισμό δεν έχουν εκλείψει και οι ιδεολογικοί σύμμαχοι των καταδικασμένων εγκληματιών θα αναζητούν κάθε ευκαιρία για να έρχονται στην επιφάνεια.

Η θυσία του Παύλου και η νίκη του θα δείχνουν πάντα τον δρόμο για τις επόμενες. Θα δείχνουν πάντα ότι απέναντι στους λύκους, όπως το έθεσε ο Θανάσης Καμπαγιάννης, θα στέκονται οι μέλισσες. Και ότι όποτε χρειαστεί, όσο και να πάρει, θα ξανανικήσουν.

Όπως στις 7 Οκτωβρίου 2020.

Όπως ο Παύλος στις 13 Σεπτεμβρίου 2013.

Πηγή: news247