Ήταν η πιο μεγάλη δίκη που έγινε ποτέ στο Βιετνάμ, όπως αρμόζει σε μια από τις πιο απίστευτες τραπεζικές απάτες.
Σύμφωνα με σημερινή απόφαση του δικαστηρίου, η Λάιν καλείται να επιστρέψει 27 δισ. δολάρια, ποσό που, σύμφωνα με τους εισαγγελείς, ενδέχεται να μην επιστραφεί ποτέ.
Ορισμένοι εκτιμούν ότι η θανατική ποινή επιβλήθηκε προκειμένου να ασκηθεί πίεση στην επιχειρηματία, για να εισπράξει τα χαμένα δισεκατομμύρια.
Όπως αναφέρει το BBC, στην αίθουσα του αποικιακού δικαστηρίου της πόλης Χο Τσι Μινχ, η 67χρονη Λάιν καταδικάστηκε για τη λεηλασία μιας από τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας επί 11 χρόνια.
Πρόκειται για μια σπάνια ετυμηγορία καθώς η Λάιν είναι μία από τις ελάχιστες γυναίκες στη χώρα που καταδικάστηκαν σε θάνατο για ένα τόσο σοβαρό οικονομικό έγκλημα.
Η Τρουνγκ Μάι Λαν είχε λάβει δάνεια, ύψους 44 δισεκατομμυρίων δολαρίων (35 δισεκατομμυρίων λιρών) από την τράπεζα Saigon Commercial Bank.
Για την πολύκροτη υπόθεση αυτή, κλήθηκαν να καταθέσουν 2.700 άτομα, ενώ συμμετείχαν 10 κρατικοί εισαγγελείς και περίπου 200 δικηγόροι.
Τα αποδεικτικά στοιχεία βρίσκονταν σε 104 κιβώτια συνολικού βάρους έξι τόνων. Ογδόντα πέντε κατηγορούμενοι δικάστηκαν μαζί με την Τρουνγκ Μάι Λαν, η οποία αρνήθηκε τις κατηγορίες.
Η δίκη της 67χρονης ήταν το πιο δραματικό κεφάλαιο μέχρι στιγμής στην εκστρατεία κατά της διαφθοράς «Καμίνια που Καίνε», της οποίας ηγείται ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος, Νγκουέν Που Τρονγκ.
«Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια δίκη επίδειξης, νομίζω, στην κομμουνιστική εποχή», λέει ο Ντέιβιντ Μπράουν, συνταξιούχος αξιωματούχος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών με μακρά εμπειρία στο Βιετνάμ. «Σίγουρα δεν έχει υπάρξει τίποτα σε αυτή την κλίμακα».
Ποια είναι η δισεκατομμυριούχος Τρουνγκ Μάι Λαν
Η Τρουνγκ Μάι Λαν προέρχεται από μια σινο-βιετναμέζικη οικογένεια στην πόλη Χο Τσι Μινχ.
Η γυναίκα ξεκίνησε ως πωλήτρια σε πάγκο της αγοράς, πουλώντας καλλυντικά με τη μητέρα της, αλλά άρχισε να αγοράζει γη και ακίνητα αφού το Κομμουνιστικό Κόμμα εγκαινίασε μια περίοδο οικονομικών μεταρρυθμίσεων, γνωστή ως Doi Moi, το 1986.
Μέχρι τη δεκαετία του 1990, κατείχε ένα μεγάλο χαρτοφυλάκιο ξενοδοχείων και εστιατορίων.
Αν και το Βιετνάμ είναι περισσότερο γνωστό για τον ταχέως αναπτυσσόμενο μεταποιητικό τομέα του, ως εναλλακτική αλυσίδα εφοδιασμού έναντι της Κίνας, οι περισσότεροι πλούσιοι Βιετναμέζοι έβγαλαν τα χρήματά τους αναπτύσσοντας και κερδοσκοπώντας σε ακίνητα.
