Στο νεκροταφείο Καισαριανής τελέστηκε, σήμερα, η κηδεία του σπουδαίου τραγουδιστή Αντώνη Καλογιάννη.
Ο κορυφαίος ερμηνευτής έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη σε ηλικία 81 ετών, έπειτα από μακροχρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε.
Η κηδεία τελέστηκε με όλα τα μέτρα προστασίας από τον κορονοϊό, ενω παρευρέθηκαν λίγοι φίλοι για να τον αποχαιρετήσουν -ανάμεσά τους ο Γιώργος και η Άννα Νταλάρα, ο Γιώργος Λιάνης και ο δημοσιογράφος Δήμος Βερύκιος.
Ο εμβληματικός τραγουδιστής ήταν κατάκοιτος επί σειρά ετών και προδόθηκε τελικά από την καρδιά του (έπαθε ανακοπή την ώρα που έτρωγε) σκορπώντας θλίψη και συγκίνηση στο πανελλήνιο.
Ο Αντώνης Καλογιάννης υπήρξε, από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας, με την αγκαλιά του πάντα ορθάνοιχτη σε ανθρώπους, συναισθήματα, ιδέες, ιδανικά, μουσικές και τραγούδια. Κατάφερε να διατηρήσει την αγνή και λαική ψυχή του νεαρού τσαγκάρη της Καισαριανής που το μοναδικό που ήθελε ήταν μια ήσυχη αλλά ελεύθερη ζωή. Τότε δεν μπορούσε να φανταστεί πως σύντομα θα έκλεινε ραντεβού με την ιστορία της Ελλάδας, του τραγουδιού της και των σημαντικότερων εκπροσώπων του πολιτισμού της. Βλέπετε δεν έκανε μεγάλα όνειρα, η ζωή όμως τα έφερε έτσι ώστε να φθάσει ψηλά και κυρίως να καταγραφεί στις καρδιές των συμπρατριωτών του ως η φωνή της λευτεριάς αλλά και της αγάπης.
Ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο το 1966. Την ίδια χρονιά τον ανακάλυψε ο Μίκης Θεοδωράκης και δίνει τις πρώτες του συναυλίες στην τότε Σοβιετική Ένωση και κατόπιν στην Ελλάδα. Κατά τη δικτατορία των συνταγματαρχών του 1967 φεύγει στο εξωτερικό με την Μαρία Φαραντούρη και δημιουργώντας μια λαϊκή ορχήστρα, ξεκινούν συναυλίες με καθαρά πολιτικό χαρακτήρα, συμβάλλοντας έτσι στον αγώνα κατά της Χούντας.
Το 1970 αποφυλακίζεται ο Μίκης Θεοδωράκης και μαζί του θα δώσουν περισσότερες από 500 συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, κάνοντας γνωστή την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε τότε στη χώρα μας. Το 1972 ο Αντώνης Καλογιάννης επιστρέφει στην Ελλάδα και τραγουδά σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα. Έχει συνεργαστεί με τους κορυφαίους Έλληνες συνθέτες, τους Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρο Ξαρχάκο, Δήμο Μούτση, Μίμη Πλέσσα, Σταύρο Κουγιουμτζή, Ηλία Ανδριόπουλο, Μάριο Τόκα κ.α. αλλά και ποιητές στιχουργούς, τους Γιάννης Ρίτσο, Γιώργο Σεφέρη, Μανώλη Αναγνωστάκη, Τ. Λειβαδίτη, Δ. Χριστοδούλου, Λευτέρη Παπαδόπουλο κ.α. ενώ έχει επίσης συνευρεθεί καλλιτεχνικά με τα μεγαλύτερα ονόματα του τραγουδιού.
Ξεχωριστές στιγμές στην καριέρα του ήταν η ηχογράφηση του «Πνευματικού Εμβατηρίου» του Άγγελου Σικελιανού και το «Κατάσταση Πολιορκίας» το 1970, μαζί με την Μαρία Φαραντούρη, καθώς και του «Ήλιος και Χρόνος / Επιφάνεια Αβέρωφ» το 1975.
Η δεκαετία του ’80, ξεκίνησε με έναν δίσκο των Μίμη Πλέσσα – Δημήτρη Χριστοδούλου, τα «Τραγούδια της γειτονιάς» ενώ με τον επόμενο δίσκο το υ(«Τα σημερινά»/1981), ο Αντώνης Καλογιάννης, έκανε την στροφή του στο ερωτικό τραγούδι, όπου και καθιερώθηκε ως ένας, ερωτικός πλέον, τραγουδιστής, καθ’ όλη τη διάρκειά της, αλλά και την επόμενη, αυτή του ’90. Με τα χρυσά (50.000 πωλήσεις) «Σημερινά», του Σπύρου Παπαβασιλείου και του Λάκη Τεάζη, ο Καλογιάννης άνοιξε την πιο εμπορική δεκαετία της καριέρας του με μια μεγάλη επιτυχία, το «Όμορφή μου Κατερίνα», που το ακολούθησαν, τα επόμενα χρόνια, κι άλλα αντίστοιχα επιτυχημένα τραγούδια αφιερωμένα σε γυναίκες.
Την επόμενη τριετία ακολούθησαν τρεις, διαφορετικού μεταξύ τους ύφους, δουλειές του, η συμμετοχή του στον δίσκο του Σταύρου Κουγιουμτζή «Μικραίνει ο κόσμος» (1982), όπου ερμήνευσε το, εξαιρετικό, ομότιτλο, τα τραγούδια του Δημήτρη Λάγιου και του Φώντα Λάδη, που ερμήνευσε στον κοινό τους δίσκο «Εδώ που γεννηθήκαμε» (1983) κι η συμμετοχή του, μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Δημήτρη Κοντολάζο, την Κατερίνα Στανίση, την Ελπίδα κ.ά., στον δίσκο του Τάκη Μουσαφίρη «Ακόμα μια μέρα»(1984). Συνέχισε με τα «Μικρά ερωτικά» του Μάριο Τόκα.
Η συνεργασία του Αντώνη Καλογιάννη με τον Μάριο Τόκα, και μάλιστα, με έναν χρυσό δίσκο, τα «Μικρά ερωτικά», επισφραγίστηκε με δυο πολύ μεγάλες επιτυχίες, σε στίχους του Σαράντη Αλιβιζάτου, κι ένα συγκινητικό ερωτικό τραγούδι σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου. Με τη δουλειά του αυτή, καθιερώθηκε πλέον ως ερωτικός τραγουδιστής μέσα από αγαπημένα κομμάτια όπως τα «Αννούλα του χιονιά», «Σ’ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη» και «Δεν κλαίω» σε στίχους Γιάννη Ρίτσου.
Μετά τις μεγάλες αυτές επιτυχίες, η δισκογραφία του Αντώνη Καλογιάννη συνεχίστηκε ως και τα τέλη σχεδόν της δεκαετίας του ’90. Το 1997 κυκλοφόρησε ο τελευταίος στουντιακός δίσκος του.
Η δεκαετία του ’80 ολοκληρώθηκε με τις προσωπικές δουλειές του «Χωρίς συνθήματα» (1986), «Ότι αγάπησα»(1987) και «Τι ώρα να ‘ναι»(1989). Το 1989, επίσης, συμμετείχε, μαζί με τον Γιάννη Πάριο κι άλλους τραγουδιστές, στο δίσκο του Ηλία Ανδριόπουλου «Τα λόγια της αγάπης». Η δεκαετία του ’90 άνοιξε με τα «Επικίνδυνα παιχνίδια»(1990) του Αλέξη Παπαδημητρίου και της Εύης Δρούτσα, για να συνεχιστεί την επόμενη χρονιά με το δίσκο του «Σε ανύποπτο χρόνο», όπου, ανάμεσα στ’ άλλα τραγούδησε τις «Μοίρες» του Κραουνάκη και το «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια» του Νότη Μαυρουδή. Το 1992 τραγούδησε, σε μουσική Αλέξη Παπαδημητρίου, στο σήριαλ «Το 13ο κιβώτιο», ενώ το 1993 κυκλοφόρησε το δίσκο «Αντίθετη πορεία», με τραγούδια του Βαγγέλη Κορακάκη, του Θοδωρή Παπαδόπουλου κ.ά.
