Η Τουρκία έχει μετατραπεί από εταίρος σε ταραξίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ, επιβεβαιώνοντας καθημερινά την άποψη όσων υποστηρίζουμε ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για Ευρωπαϊκή προοπτική.
Του Νίκου Ανδρουλάκη, ευρωβουλευτή της Προοδευτικής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών
Ο κ. Ερντογάν και η σημερινή Τουρκία δείχνουν να μην έχουν συμφιλιωθεί με την ιστορική αλήθεια μίας από τις χειρότερες τραγωδίες της ανθρώπινης ιστορίας, την Γενοκτονία των Αρμενίων. Αντιθέτως συμμετέχει ενεργά στις συγκρούσεις που έχουν ξεσπάσει στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, μεταφέροντας εκεί τζιχαντιστές από τη Συρία. Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ενεργή εμπλοκή της στους πολέμους και τις εμφύλιες διαμάχες σε Λιβύη, Συρία και Ιράκ.
Σχετικά με την στάση αυτή της Τουρκίας, η απάντηση των ευρωπαίων θεσμών δεν είναι ενιαία. Από την πλευρά του, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει υιοθετήσει μία σκληρή θέση, όπως αυτή προκύπτει και από τα πρόσφατα ψηφίσματα, ενώ από την μεριά μου πέτυχα την ενσωμάτωση επιβολής εμπάργκο όπλων προς τη γείτονα στην Έκθεση για την εμπορία όπλων προς τρίτες χώρες. Η τροπολογία αυτή έλαβε ευρεία στήριξη από όλες τις πλευρές του Κοινοβουλίου, πλην των Γερμανών Ευρωβουλευτών του Λαϊκού Κόμματος και του κ. Βέμπερ.
Η στάση αυτή της Γερμανίας μεταφέρει το πρόβλημα στο Συμβούλιο, καθώς έχει δημιουργηθεί ένας πυρήνας γύρω από το Βερολίνο με τη συμμετοχή της Ολλανδίας και της Ισπανίας που λόγω οικονομικών συμφερόντων δεν επιταχύνουν τη διαδικασία των κυρώσεων, τοποθετώντας την ασαφώς στα συμπεράσματα της περασμένης Συνόδου για επανεξέταση τον Δεκέμβριο. Υπάρχει βεβαίως και από την πλευρά της Γαλλίας ένα υποστηρικτικό μέτωπο προς την Ελλάδα με φωνές όπως αυτή της Σλοβενίας και της Αυστρίας να ζητούν κυρώσεις από την ΕΕ προς την Άγκυρα. Είναι φανερό πως σε αυτή την κατεύθυνση, η Γερμανία θα προσπαθήσει να μη λάβει απόφαση υπό τη δική της προεδρία στο Συμβούλιο και μέχρι το τέλος του έτους, περνώντας την ευθύνη στην Πορτογαλία. Αυτό είναι ωστόσο μια εξέλιξη που δεν πρέπει να επιτρέψει η Ελλάδα, καθώς το να μην μπαίνουν καθαρά στο χαρτί κυρώσεις είναι μια αποτυχία για την εξωτερική πολιτική της χώρας και οι πανηγυρισμοί για εθνική κατανάλωση είναι δείγμα ηττοπάθειας.
Πρέπει λοιπόν η Ελλάδα να οικοδομήσει ένα μέτωπο χωρών ώστε να βάλει πάνω στο τραπέζι την άμεση λήψη αποφάσεων, εξηγώντας ότι όσο μετατίθεται η συζήτηση, η Τουρκία θα πολλαπλασιάζει τις ενέργειες της στην περιοχή και άρα θα χειροτερεύει την συμπεριφορά. Αυτή είναι η μόνη στρατηγική για θετικά αποτελέσματα, όπως αυτή που οδήγησε στην υπογραφή του συμφώνου Ελλάδας – Αιγύπτου.
Παράλληλα είναι ανάγκη να γίνει η συζήτηση για μια νέα ειδική σχέση, που θα περιλαμβάνει ένα πλαίσιο ανάλογο του Ελσίνκι που θα προβλέπει τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών με την Τουρκία εντός ενός χρονικά περιορισμένου διαστήματος, αλλιώς σε αντίθετη περίπτωση να υπάρξει από κοινού προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη για το ίδιο και μόνον ζήτημα. Εντός της ίδιας συμφωνίας, θα πρέπει να υπάρχει και πρόβλεψη για την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος, αλλά και η αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης με αυτόματες ρήτρες κυρώσεων, οι οποίες δεν θα απαιτούν νέες Ευρωπαϊκές αποφάσεις, όταν η Τουρκία παρανομεί στο εσωτερικό της, καταπατώντας τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και όταν παρανομεί στο εξωτερικό της, απειλώντας κυριαρχικά δικαιώματα γειτονικών χωρών.
Πηγή: Εφημερίδα «Η Φωνή της Ανατολικής Αττικής»
